بهترین تصمیمی که تو زندگیم گرفتم

کم کردن ارتباطم با دوستام بود خیلی دوست ندارم 2 تا دارم که از بچگی با همیم و مامان باباهامون هم همو میشناسن من تایپ شخصیتیم ریز نگر و نکته بینه از کوچکترین چیزهایی که تعریف میکردن تا بزرگتریناشون یادم میموند تاریخای مهم زندگیشون خلاصه به حرفاشون گوش میدادم دلگرمی هر چی بود دریغ نمیکردم ولی اونا نه هیچی از من یادشون نمیموند که هیچ مارم بدهکار میکردن تا وقتی من زنگ و پیام میدادم اونا جواب میدادن ولی اگه یه هفته خبری ازم نمیگرفتن دلیلشونم این بود که ما یادمون میره و بلابلابلابلا و این منو واقعا اذیت میکرد تاجایی که سر این موضوع گریه  کردم  و واقعا در حد شدید ناراحت بودم شاید شما درک نکنید ولی خودتو یه لحظه بزار جای من متوجع میشی    بعدش تصمیم گرفتم مثل خودشون رفتار کنم سرددد زنگ نزدم بهشون پیام ندادن الان هر چند روز زنگو پیام میزنن و هی میخوان از وضعیتم بدونن ولی من مثل خودشون کوتاه و خنثی جواب میدم وواقعا الان ارامش دارم