داستان زندگی یک پیرزن.خیانت.

.گفتم چییییی؟گفت شب بله برون و عقدته

انقد گریه کردم.دویدم رفتم خونه معلممون بهش گفتم.اون و مدیر و ناظم مدرسمون اومدن در خونمون یه ساعت با بابام حرف زدن.بابام گفت میدونم درسش خوبه ولی دخترکه نمیتونه شوهر نکنه براش حرف در میارن.دخترهای دیگم خواستگار دارن منتظر این دخترهستن که برن تا اوناهم سروسامون بگیرن.اصرارها بی فایده بود و من شب نشستم سر سفره عقد

بابام یه هفته بزن و بکوب گرفت با خرج خودش.دهن همه باز مونده بود.جهزیه سنگین با یه تلویزون رنگی.منم اولش ناراحت بودم اما بعد ذوق لباس عروس و اینکه از اون همه کار توی خونه بابام راحت میشم خوشحال بودم.بابام شب عروسیم خیلییی گریه کرد.مامانم چشماش قرمز قرمز شده بود.

و....ما شدیم خانوم خونه.مهدی پسر سربه زیر و اروم و مودب و نمازخون بود.اما....

به شدت شلخته.سرمامیخورد دماغش و با استینش پاک میکرد.جواربش بو میداد وقتی میشستم میگفت انقد نشور له میشه.خسیس بود.دست بزن داشت البته خیلی کم.اهل معاشرت نبود.دوماه دبی بود بیست روزخونه.سردمزاج بود.اهل بوس و معاشقه نبود.فقط هفته ای دوبار کارش میکرد و تمام.وقتی بوسش میکردم هیچ حسی نداشت.انگار نه انگار.موهام حنا میزدم.لاک میزدم.سرخاب میزدم هیچی و هیچی نه توجهی نه عشقی.دوستت دارم نمیگفت.میگفت اینا زشنه مرد بگه.مگه زن زلیلم که بگم عاشقتم.همین که جون میکنم برات و پول برات میفرستم باید بدونی که میخامت.اهل نامه عاشقانه نبود.فقط نامه مینوشت از دبی و پول میداد که مثلا اینقدر پول فلان کار کن و ...

داشتم از این همه بی خیالیش دق میکردم

سال بعد حامله شدم.دوقلو دختر.مهناز و مهسا

عاشق دخترامون بود خیلیی.ولی بابای خوبی براشون نبود.خرجشون نمیکرد.ارزونترین لباس ارزونترین خوراک و ..چقد سختی کشیدم نداری کشیدم منی که لای پر قو توی ثروت بزرگ شده بودم.رفتم کیف و کفش و مانتوهام حتی کهنه هاش از خونه بابام اوردم چون نداشتم بخرم

دیگه خیلی سرد شده بودم مثل خودش.فقط سلام و خداحافظ.دیگه بیشتر میموند دبی.سه ماه چهار ماه میگفت دخترامون خرج دارن.حریص شد بود.پولکی شده بود

فقط به عشق بچه ها میومد میرفت

بهش گفتم بزار درس بحونم گفت دیگه چی که بگن مهدی بی عرضه و زن ذلیله.یه روز که مهدی یه هفته بود رفته بود دبی.در خونه در زدن.بچها توی کوچه بازی میکردن.الان دیگه چهارساله بودن.دیدم شوهرخواهرشومه که اسمش نادر بود.نادر اومد واخل گفت کارت دارم.گفتم چیزی شده ترسیده بودم.گفت نه فقط بابد باهات حرف بزنم.اومد داخل نشست.قدبلند باچهره ای زیبا و چشمانی رنگی که عاشق زیاد داشت توی دهمون.ولی اون خواهرشوهر لاغر و قدکوتاه و زشت منو گرفته بود.البته اینم بگم که متاسفانه خیلی چشم چرون بود.همه در عجب بودن از این ازدواج.یکسالی بود ازدواج کرده بودن.شروع کرد به حرف زدن

گفت من دوساله عاشق تو شدم‌همه جا زیر نظر گرفتمت.خیلی دوستت دارم اونقدر که بخاطر تو حاضر شدم با خواهرشوهرت ازدواج کنم که به تو برسم.که نزدیکت باشم که هر روز ببینمت

چی داست میگفت حرفهایی که در پنج سال زندگی از مهدی نشنیده بودم این داشت به من میگفت

دوستت دارم

من هاج و واج نگاش میکردم.حس خفگی داشتم

از سرجام بلند شدم با اینکه تمام بدنم میلرزید و قلبم داشت میایستاد ولی با صدای بلند گفتم گمشو از خونه ما برو بیرون

بلند شد ترسید نگاهم کرد گفت توروخدا با عشق من اینکار نکن.یکسال زجر کشیدم توی خودم ریختم ولی دیگه نتونستم حتی اگه رسوا بشم باز میخوامت

من میدونم کهتوی زندگیت مشکل داری

من از عشق لبریزت میکنم

خواهرشوهر احمقم هرچ براش درد دل کرده بودم گزاشته بود کف دست شوهرش

اونم که دیده بود من چقد تشنه محبتم برای بدست اوردن دلم دست گزاشت روی نقطه ضعفم

وقتی داشت میرفت بیرون گفت میرم ولی بدون ولت نمیکنم تو مال خودمی

من تا اخرین لحظه که زنده ام به تو عشق میودزم شاید یه روز دلت لرزید

عزیزم اگه همه رو توی یه پست بزاریم میگید کپی و رمانه

اگه نزاریم هی میگید خب خب

من هیچ دلیلی برای درغ گفتن یا رمان گویی نمیبنم

دستام از بس نوشتم درد گرفته.بیکار که نیستم وقت شما و خودم بگیرم