عُدَّتِى عِنْدَ شِدَّتِى،
ای توشه ام در سختی
یا رجایی عند مصیبتی
ای امیدم در ناگواری
یا صاحبی عند غربتی
ای همراهم در غربت
يَا مُؤْ نِسِى عِنْدَ وَحْشَتِى
ای همدمم در وحشت
یا غیاث عندکربتی
ای فریاد رسم در گرفتاری
یا ناجی عند اضطراری
ای پناهم در ناچاری