میفهمم چی میگی منم دوس دارم بنا به شرایط درسش عالی باشه
ولی ته قلبم حس میکنم کارم اشتباهه
کاش همه ی بچه ها در اینده اول انسان شادی باشن بعد بقیه موارد
خانواده ما خیلی تاکید داشتن رو درس خوندن و...
ما هممون درس خوتدیم و اولین دخترای فامیلمون بودیم که شغل خوب و... پیدا کردیم
اما واقعا شاد نیستیم و مادرمونم خیلی ناراحته بایت این موضوع
یه بار کلاس سوم ک بودم،ریاضی امتحان کلاسی شدم ۱۴...
مامانم خیلی دعوام کرد....هیچ وقت اون روز رو فراموش نمیکنم.....
عزیزم
من مدرک کارشناسی ارشد دارم از یکی از بهترین دانشگاه ها...
تمام دوران تحصیل م معدل کمتر از ۱۹ نداشتم...همیشه درس م قوق العاده بود!!!
ولی هیچ لذتی از مدرسه و دانشگاه نبردم....
همیشه یه گوشه ذهن م مونده بود که اگه نمره ی بالا بیارم خوبه..وگرنه من یه آدم به درد نخورم...تمام نوجوانی و جوانی من به استرس و درس خوندن گذشت...
بذار بچه ت زندگی کنه.....
اگه آدم شادی باشه
بهت قول میدم موفق هم میشه....خواهش میکنم دنیاش رو اینطور نبین ک فقط اگه درس بخونه پیشرفت میکنه....
ببین من شرایط خنده ی بچه هارم فراهم میکنم.کلاس مورد علاقشون که ورزشه میبرم به خدا خودم کمبود خواب دارم روزای زوج وقتم به بیرون میگذره ابنو ببر کلاس اونو ببر کلاس.من وظیفه ی خودمو براشون انجام میدم ولی بی انصافبه بچه ها نبینن با بازیگوشی این حس ناراحتی رو برای من بیارن.من خونوادم با درسم کاری نداشتن چون زمان ما همین بود زیاد براشون مهم نبود.چقدر دوست داشتم معلم بشم یه حرفه ای یاد بگیرم الان از خودم ناراضیم .حالا شما فکر کن با اقتصاد الان بچه اگه درسشم مشکل دار بشه میخواد چیکار کنه شغل نداشته باشه چیکار کنه چجور خواسته هاشو برآورده کنه.مثل الان من که خونوادم سخت نگرفتن منم شغلی ندارم و غمگینم چون خواسته ها با پول برطرف میشه و من ندارم
ببین من که بد تو و بچه تو نمیخوام اتفاقا خوبیتونو میخوام به حرفام گوش نمیکنی نکن ولی یه زیر چشمی بش نگاه کن من خودم اسیب دیده ی این برخورد ها هستم و ببین گاهی اوقات حتی از صدای مادرم هم متنفرم هرروانشناسیم بری قطعا بهت تشر میزنه چون خودمم روانشناسم و قطعا از شما بیشتره تجربم حالا خود دانی
شما دهه ی چندی؟ من دهه شصتیم ولی خدایی خونوادم کاری به درسم نداشتن خودم برام مهم بود ولی با انتخاب غلط رشته ی دانشگاهی با عاتماد بنفس داغون نتونستم به آرزوم برسم.من با کارشناسی ارشد نون ندارم بخورم.اگه شغلی داشتم اینقدر غمگین نبودم. من امسالم سخت نگرفتم براشون هزاران بار باهاشون صحبت کردم.بالاخره ما تا اخر عمر نمیتونیم خرج خواسته هاشونو بدیم اگه خودشون درس بخونن کار کنن به خواستشون میرسن. من تمام تلاشم شادی برای اوناس ولی کاش بچه ها هم درک کنن زحمت مارو پوچ نکنن
معلما خوب توضیح نمیدن تقصیر دخترت نیست من خودم بادخترم کار میکنم ریاضیش خوبه اگه به امید معلمش بمونم هیچی یاد نمی گیره
من الان گفتم قراره داد بزنم سر بچم یا چشم غره برم براش اصلا اینجور نیست.فقط من ناراحتم و چون سکوت بکنم از چهرم بچه ها میفهمن ناراحتم ولی نمیدونم رفتار درست چیه یعنی همین ناراحتیمم از بپوشونم چی بگم بهش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
47 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز