فقط یه جمله میتونم بگم که حسرت زندگی هیچکس رو نخور.
خیلی کلیشه ای مسخره ست ولی واقعیت اینه که ما باطن زندگی هیچکس رو نمی بینیم.
من تا همین چند روز پیش گله نمیکردما ولی میگفتم فلانی رو ببین ، من اگر جای اون بودم روزی هزار بار سجده شکر میکردم .
مامانم اتفاقی یه موردی رو ازش برام تعریف کرد که من نمیدونستم ، خدا میدونه یه ربع خیره بودم به رو به رو که من حسرت زندگی اینو میخوردم؟
چقدر بچه بودم .
همه توی زندگیشون مشکل دارن ، امکان نداره هیچکس مشکل نداشته باشه و همه چی خوش و خرم باشه
فقط باید امیدمون به خدا باشه و بهش توکل کنیم همین.