من شرمنده ادمایی هستم که دوسم داشتن ولی من اونقدر براشون کاری انجام ندادم. ادمایی که از ته دل دعا میکردن موفق باشم اما من حس میکردم ظاهریه همش...
دوستایی که واقعی بودن اما من ولشون کردم...
من خیلی بدبین بودم متاسفانه و تازه میفهمم برای خیلیا چقدررر مهم بودم اما قدرشونو ندونستم. بنظرتون دیره؟
یا هنوزم وقت هست؟
