از وقتی این طفل معصوم دختر شد همه زجرم دادن همه نگم از بی لطفی ها و احمق بازیاشون نگم چقد باعث شدن دلم بشکنه چه روزایی باعث شدن گریه کنم و فک کنم چقد بدبختم!با فرق گذاشتنشون چقد دل منو شکستن و تیکه تیکه کردن اخه خدا چطور میبخشه؟حس میکنم اینقد قوی بودم دیگه داره قوی بودنم ته میکشه دلم میخواد دست دخترم رو بگیرم و برم و خودمو از این خفقان نجات بدم برم یه جای دور به دخترم عشق بورزم و بهش بگم چقد ارزشمنده نمیخوام تو این ادما نفهم بزرگ شه که از انسانیت هیچ بویی نبردن
چه احمقایین اگه دختر نبودمردا از کو. ن پدرشون زاییده میشدن؟
حق دارید
اگه همچین طرز تفکری وجود داره،خب جاهلن.مثل عصر جاهلیت فکر میکنن
نیاز برید جای دور
سفت و سخت جلو همشون بگید دختر من جون منه. و برام مهم نیست بقیه چه میخان چی نمیخان. اگه فقط یکبار ببینم دخترم مورد بی مهری قرار گرفته اخلاق و رفتاری میبینید که پشیمون میشید برای همیشه
من حستو درک میکنم عزیزم. میدونم چی میگی. ولی اینو خوب یاد گرفتم که اخر عاقبت بچه است که مهمه. مثلا دختر شما انشالا یه دختر قوی مستقل خوب بار بیاد همه حسرتشو میخورن. من مطمئنم اخه میدونی تا الانش دیدم اون بچه ای که فرق میذارن میگن دختره هرچییی در اینده جوری میشه که همه کیف میکنن از بودنش.
بخاطر حرف دیگران زندگی نکن.همین دخترو بزرگ کن به بهترین جاها از نظر علمی برسون،تاچشمشون رو کور کنی.
عزیزم من فک میکنم مشکل بیشتر از شماست نه اطرافیانتون
چون ضعف دارید و گفتار و رفتار دیگران روی شما تاثیر دارن
نباید اجازه بدید افکار گفتار دیگران شمارم کنترل کنه ،همین که ناراحت شدید دل شکسته شدید وناشکری کردید نشان از تحت کنترل بودن مغز و چشم شما از سوی دیگران هست
کمی اعتماد بنفس
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
