هروقت دلم میگیره میرم بهشت زهرا
اولش میرم گلزار شهدا بعدم تو قطعه و ردیفای مختلف یه فاتحه ای میفرستم
عجیب سبک میشم با خودم میگم آخرش که چی؟ آخرش اینجاست واقعا؟ ته بدو بدو ها ته استرسا
ته دل شکستنا ته دعوا ها فقط یه سنگ قبر سرد و یه سکوت قبرستون و صدای کلاغا
چشمم خورد به یه سنگ قبر که برای یه دختر ۱۷ساله بود که تاریخ فوتش تازه به یک سال رسیده بود
یه عالمه خاک رو این سنگ قبر معلوم بود کسی بهش سر نزده واقعا غمگین شدم از ته دل
فکر میکنم این آدمایی که برای ابد خوابیدن چقدر به حرفا اهمیت دادن و حالا دیگران در حد یه آب ریختن رو سنگ قبرشون کوتاهی میکنن
خواستم بگم برای یه روزم که شده با همه بدون حساب دو دوتا چارتا مهربون باشید اول از همه با خودتون
خودتونو بخاطر هرچیزی که هست ببخشید
عزیزانتونو بغل کنید و ببوسید
استرس هیچ اتفاقی رو نکشید چیزی که بخواد بشه میشه
برای یه روزم که شده گله و کینه هارو دور بریزید
باور کنید زندگی کوتاه تر از همه چیزه خیلی خیلی کوتاه
بهمن ماه ۱۴۰۳ 🦋
