قبول خودمم قبول دارم پسری که با کسی نبوده و ذات بدی نداره و دلش پاکه ارزشمنده
اما شعور طرف تو رفتارش مشخص میشه
اصلا بلد نیست با دختر چجوری حرف بزنه انگار من دوست پسرشم حالا این هیچی فکر میکنه باید ناز کنه اینم هیچی بدتر از همه نمیدونه باید ذوق نشون بده تلاش کنه از ندونستنه نه از بد بودن
چجوری درستش کنم؟ فکر کنم میشه اسمشو گذاشت تربیت عاطفی
