به زنداداشم گفتم من یه آپارتمان بفروشم کل خانوادتو می خرم

یه روز صبح تازه از تخت اومده بودم بیرون تلفنم زنگ خورد، خدایا زنداداشم بود ، گفتم ولش کن جواب ندم اول صبح ،روزمو خراب می کنه همیشه

هی زنگ خورد و قطع نکرد، با خودم فک کردم شاید کار مهمی داره جواب دادم!

سلام علیک کردیم و حال دخترم رو پرسید ، منم احوال خانوادشو پرسیدم

گفت دیشب خوابتو دیدم 

آخ آخ رسیده بودم تو سالن ،

تو آینه خودمو دیدم ، خندم گرفته بود به حرفش، هر موقع می خواست حرف بی ربط بزنه زنگ میزد می گفت خوابتو دیدم

گفتم خیر باشه عزیزم، زحمت کشیدی زنگ زدی، به بچه ها سلام برسون

داشتم مکالمه رو تمام می کردم که گفت راسی زنگ زده بودم بگم خوابتو دیدم نگران شدم من جای خواهرتم از من ناراحت نشو اگر حرفی می زنم

وااای یواش یواش داشتم عصبانی میشدم ، باید خودمو کنترل می کردم

هیچی نگفتم، ادامه داد که من خیلی نگرانتم بیشتر مراقب خرج کردنت باش، پولاتو جمع کن،

گفتم مرسی عزیزم که به فکر منی، حتما بیشتر فک می کنم به حرفت

تو دلم ولی داشتم می گفتم که تو نگران پول خرج کردن من نیستی

تو وقتی من چیزی می خرم و از هر صدتا یکیشو متوجه میشی انقدر که ناراحت میشی این تنها راهیه که به ذهنت میرسه ، چون واقعا خودش می دونه من در شرایط مالی نیستم که کسی نگرانم بشه، و تقریبا داداشم اینا  اکثر زندگی مالیشونو مدیون منن یا مستقیم پول دادم یا غیر مستقیم کار دادم یا برای خونه تخفیف گرفتم براشون یا ماشینمو دادم با نصف قیمت بهشون

دوباره گفت ، خواهر کوچیکم ماشالا برای دوتا بچش به فکر آینده است،خیلی خانم و با تدبیره، زندگی جمع کنه، نه اینکه پول بده به کیف و کفش

داشت خون خونم می خورد و عصبانی بودم چرا جوابشو دادم سر صبح

گفتم خدا حفظشون کنه، براشون بیشتر کنه

ول نمی کرد که ، دوباره گفت من برای دخترت نگرانم که فردا محتاج کسی نباشه، کسی دستگیر کسی نیست دیگه این دوره، تو  خرج درس و دانشگاهش بمونه

من رو میگی، اسم دخترمو که آورد دیگه عنان از کف دادم، گفتم عزیزم دختر من در آینده اگر فقط کیف و کفش های مامانش رو هم بفروشه می تونه کل زندگی شماها رو بخره، من یه واحد از آپارتمان هام که بمونه می تونه باهاش کل خانوادتو بخره، چه اصراری داری زنگ میزنی عقاید خودتو به من دیکته کنی؟

گفت به مالت نناز به شبی بنده خانم و تق گوشی رو گذاشت :/

بعدم به داداشم زنگ زده بود گفته بود خواهرت پز مالشو به من میده

داداشم زنگ زد گفت بهم چکار داری با زن من؟ گفتم بهتم گفته که خودش چی گفته، چرا شما دوتا کنه دست از سر من و زندگی من برنمی دارین، صدبار باهاتون قطع ارتباط کردم دوباره تا موقع کادو دادن تولده یا کاری دارین جل میشین سر مامان که واسطه بشه آشتی کنید ، ولم کن بابا

همش به خودم میگم نباید کنترلت رو از دست می دادی ، بهتر جواب می دادی دوباره اعصاب خوردی درست نکنه ، ولی الان مدتیه مناسبتی نداشتن پا پیش نذاشتن 😂

خیلی اذیتم می کنه واقعا 

وقتی قدردان نیستن ، اندازه ی خودشون رو نمی دونن، احترام نگه نمی دارن، جوری برخورد می کنن انگار من مال اونا رو خوردم پول دارم و انگار وظیفمه که دادم هم نباید یادآوری کنم ، بازم میشه منت؟

نه به قسمت بخشش کاری نداره چون شامل حال خودش میشه ولی میگه خرید نکن، بعدم چرا باید بگه دخترت تو خرج درس خوندنش میمونه؟