کنار پنجره نشسته بودم که این پروانه هم مهمون ما شد....مگه میشه با دیدن این پروانه و برگ سبز گُلها و آسمون آبی آدم نا اُمید بشه از زندگی...مگه میشه ناراحت و افسرده شد.....تموم دنیا پُر از زیبایی و اُمید هست که هر لحظه میتونیم با لبخند و عشق زندگی کنیم...مهم نیست شب چقدر تاریکه...دلت به نور خدا روشن باشه...
نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ
ما در دنیا و آخرت یار و دوستِ شماییم...
