همدردیم منم ده ساله منتظرم. حوصله مهمونی و مهمون اومدن ندارم
بدتر از اینا اون زخم زبوناس که میزنن، از اونایی که فکرشو آدم نمی کرد زخم می بینه. غصه نخوریم مام خدایی داریم.
من دیگه اینو حکمت خدا می دونم،شاید صلاحم اینه
تو فکر بچه گرفتن از پرورشگاهم ولی از نگاه های مردم هراس دارم
غم بزرگیه هیچ کس درک نمی کنه جز هم درد خود آدم با تمام وجودت حالتو می فهمم، ولی نزار دشمنات پریشانیتو ببینن خوشحال میشن
آرزو دارم آغوش تمام بانوان سرزمینم با نعمت خدا(بچه) پر بشه، مام همچنین