مامانایی که کودک بیش فعال دارن تشریف بیارن

توجه :

والدین باید به رفتار کودکان خود دقت داشته باشند و تنها در صورتی که مجموعه از نشانه ها را در مدت طولانی مشاهده کردند با یک متخصص مشورت کنند. در غیر اینصورت نمی توان به هر کودک پرتحرک برچسب بیش فعالی زد

دسته ای از پدر و مادرها، نمی خواهند مشکل کودک خود را بپذیرند و معمولا با بهانه آوردن از هشدارهای معلمان و سایر اطرافیان طفره می روند. این افراد از درمان این اختلال واهمه دارند و گمان می کنند داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود برای فرزندشان عوارض دارد. این در حالی است که اگراین کودکان در زمان مناسب درمان نشوند، نمی توانند در امور آموزشی و فعالیت های اجتماعی خود موفق عمل کنند و ممکن است برای خودو اطرافیانشان مشکل آفرین باشند.

هرچقدر زودتر به درمان کودکان پرداخته شه هم برای کودک هم والدین کمک کننده هست.

جنب و جوش زیاد نشانه قانع کننده ای برای این اختلال نیست. ناتوانی در تمرکز و نداشتن صبر در گوش کردن، ناتوانی در توجه به جزئیات، ناتوانی در انجام تکالیف مدرسه و سایر وظایف محوله، بی دقتی و بی نظمی، گم کردن مدام وسایل، بی قراری (معمولا نشستن آرام در یک جا برای این کودکان مشکل است) و ناتوانی در انتظار کشیدن از دیگر علائم این اختلال است.

کودکان بیش فعال احساس خطر نمی کنند و به کارهای خطرناک علاقه نشان می دهندن که گاهی اطرافیان این موضوع را نشانه شجاعت کودک به حساب می آورند در صورتی که این مورد یکی از علائم بیش فعالی به شمار می آید.

تشخیص بیش فعالی با یک آزمون خاص امکانپذیر نیست. مجموعه ای از این علائم باید (حداقل در مدت شش ماه) مورد بررسی قرار بگیرد. کودک این موارد را معمولا قبل از هفت سالگی نشان می دهد. همچنین کودکی که دارای این نشانه هاست با رفتارهایش اطرافیان خود را در محیط های مختلفی مانند مدرسه یا خانه دچار مشکل می کند و حتی با گروه دوستان و همسالان خود نیز به راحتی کنار نمی آید.

آنچه که باعث نقص در عملکرد های کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اتیسم، اختلالات یادگیری و... می شود، نقص در کارکردهای اجرایی آن ها است. هوش در بسیاری از موارد در این افراد نرمال و حتی بالاتر از حد نرمال است. کارکردهای اجرایی شامل مهارت هایی مثل مدیریت زمان، برنامه ریزی، توجه پایدار، حافظه فعال، کنترل هیجانی، بازداری و... می شود.  این مهارت ها قابل بهبود هستند و هرچه درمان در سنین پایین تر آغاز شود اثربخشی درمان بیشتر و بیشتر خواهد بود.

عملکردهای اجرایی، کارکردی مربوط به بخش پیشانی مغز است که وظایفی همچون توجه و تمرکز، بازداری پاسخ و مدیریت هیجان، برنامه ریزی، پیش بینی و .. دارد، در مواردی که این قسمت دچار نقص باشد، مشکلات رفتاری در فرد بروز می کند البته می توان میتوان با اقدامات به موقع، این کارکردهارا تا حدی بهبود بخشید. در موارد خفیف اختلال، خط پایه درمان، آموزش به والدین و درمان رفتاری کودک است معمولا در موارد متوسط تا شدید اختلال، دارو داده میشود و سپس برای رفتاردرمانی و آموزش والدین به روانشناس ارجاع داده میشود. توجه داشته باشید اگر به تشخیص روانپزشک مجرب کودک احتیاج به دارو داشته باشد آن را از کودک دریغ نکنید زیرا برای بازی درمانی لازم است کودک میزانی از تمرکز را داشته باشد به عباراتی در یعضی از کودکان لازم است ابتدا علائم توسط دارو کنترل شود  و سپس برای رفتار درمانی به روانشناس مراجعه شود. روانشناس بالینی همچنین به شما آموزش هایی در رابطه با مدریت رفتار فرزندتان می دهد. در آخر شما مادر عزیز میتوانید با بازی هایی به بهبود عملکرد های اجرایی کودک کمک کنید. 

در اینده تمرین هایی رو برای بهبود کارکردهای اجرایی کودک براتون پست می کنم  

اگر مطالب براتون مفید هست ادامه بدم.

قبل از هر تمرینی باید اینو بگم که اگر به هر دلیل رابطه گرمی با بچه ندارید از این ببعد سعی کنید از طریق بازی تعامل مثبت داشته باشید.

پس در وهله اول هدفمون از بازی با کودک، برقراری ارتباط گرم و سازنده ست. با فرزندتون بازی ای رو انتخاب کنید و شروع کنید بازی کردن. تو این مرحله یعنی برقراری ارتباط، بازی باید دارای این ویژگی ها باشه: 

1- هیجان مدار باشه: یعنی چی؟ یعنی بازی های فکری و اموزشی رو فععلا بذارید کنار. اینجا هدف خوشگذرونی و لذت بردنه میخوایم لحظات شادی باهم داشته باشیم.   

2- قاعده و دستور سفت و سخت نداشته باشه: یعنی لازم نیست خیلی به بچه سخت بگیرید که نه این غلطه این درسته ...  

3- برد و باخت نداشته باشه: سعی کنیم بچه رو تو جو رقابتی قرار ندیم فققطط بازی و لذت  

مامان جانا لطفا با کلیک روی لینک در پست اول تو این پژوهش شرکت کنید

ما برای بررسی مشکلات مادرانی که بچه کم توجه/ بیش فعال دارن به نظرات همین مادرا نیاز داریم. نهاااایتا 15 دقیقه زمان میبره

باز هم میام و براتون بازی میذارم تا تو این فرصت تابستون با بچه ها تمرین کنید.

بازی زبان بچه ست

میتونید زمانی رو بگید که بچه در حال بازی کردن نباشه؟؟

راه رفتنش با بازیه. داره غذا میخوره بازی می کنه. در حال خوابیدن بازی می کنه. پس از اون نخواید که مثل اقاها راه بره یا خیلی اروم بخوابه خودتون رو جای اون بدارید و با بازی خودتون رو به بچه نزدیک کنید.

حتی وقتی دارید اشپزی می کنید میتونید اونو با خودتون همراه کنید بهش خیار بدید پوست کنه، سالاد درست کنه .. البته با توجه به مهارتهایی که هر بچه ای داره (نکته ای که این کار داره اینه که اگر کودک اختلال یادگیری هم داشته باشه این کار بهش کمک می کنه هماهنگی چشم و دست رو افزایش میده)

عزیزان اگر مطالب رو دوست دارید همینجا لایک کنید چون شاید من نتونم صندوق پیام هامو چک کنم. سپاس