خودم همیشه حس میکردم اگ کسی ک دوسش دارم کنارم باشه دیگه تنها نیستم تا اینک ازدواج کردم خیلیم خوبیم باهم اما گاهی ی رفتار ریز میبینم ک ناراحتم میکنه ب این میرسم ک هنوزم تنهام چون از چیزی ک دلگیرت کرده گاهی پیش اونی ک راحتی باهاش بازم نمیتونی درد و دل کنی....در نتیجه وقتی دلم بگیره نماز میخونم با خدا حرف میزنم...الحق ک هیچی تنهاییمو پر نکرد جز خدا
اصلا گاهی با یکی خیلی خوب ارتباط برقرار میکنی ک خدا رو کلا یادت میره اون آدم میشه همه امیدت یهو همون ناراحتت میکنه بنظرم این پس گرنیه ک خدا زده بهت ک بگه آهای تو حواست نیس من خداتم ک دل ب اینو اون میبندی