عزیزم من یه مدت کوتاهی پیگیر تاپیکات بودم و تایپک قبلی ها رو هم کم و بیش خوندم ...بنظرم اون آدمو لیاقت عشق تو رو نداشته درسته که دل کندن سخته ولی بالاخره که چی ؟ هنوز خیلی جوونی اگه همینطوری ادامه بدی تا چند سال دیگه به خودت میای میبینی ۳۰ سالگی رو رد کردی و همچنان فراموشش نکردی و همچنان درگیر افسردگی هستی و به هیچکس تو زندگیت فرصت ندادی در صورتی که اون آدم زندگی خودش رو داره میکنه و خوش خوشانشه(البته که یه جایی تاوان دل شکسته ی تو رو میده اما تو منتظر اون روز نمون واگذارش کن به خدا)
از یه جایی به بعد باید بلند شی و خودت رو جمع کنی و نزاری بیشتر از این زندگی و جوونی ات رو تباه کنه...به قول لئوبوسکالیا ما اگر در یک عشق طرد شدیم صدها عشق دیگر در انتظارن اینکه فکر کنیم تنها یک عشق بزرگ وجود داره فریبی بیش نیست عشق های درست فراوانی موجودند...
خدا رو چه دیدی شاید خدا به زودی کسی رو سر راهت بزاره که لیاقت عشقت رو داشته باشه و متقابلا بهت عشق بده و این روزات جبران بشن...چشم هات رو روبقیه نبند و بقیه فرصت هات رو از دست نده...