دراز کشیدم توی اتاق زیر دوتا پتو
لرز دارم
نه اشکم میاد نه پلک میزنم نه حتی میلی دارم پاشم برم دست و صورتمو بشورم ...
صدای اذونم میاد و من میخندم به همه ی عبادتام که نتیجه ش شده این آدم بی همه چیز ...
بن بست رو میبینم و افسردگی رو ،که چطور ریشه مو میخوره ................
مگه چیشده عزیزم
این سختی ها تو زندگی همه هست!
انشالله خوب بگذره
خیلی سخته هیچ جواب نشنیده ای ندارم بهت بگم
چرا می گی بی همه چیز! از کجا می دونی تو پیش خدا بالاتر و بهتر از بقیه نباشی!؟
همه سختی دارن مشکل دارن
یه تسبیح بگیر دستت و ذکر بگو قول میدم آرومش بشی
بعدم پاشو صورتت بشور
خود غروب دلگیر هست
موقع اذان هم خوب نیست توی رختخواب باشی حداقل بلند شو یه آبی یه چیزی بخور
ثواب پونصد صلوات از سهم من واسه تو عزیزم
بلند شو یکم قرآن بخون و ذکر بگو! عبادت باعث نمی شه دیگه تو زندگی مشکل نداشته باشی باعث می شه مشکلات قابل تحمل بشن!
امام علی وقتی تو ماه رمضان ضربت می خورن می فرمایند فزت برب الکعبه! یعنی انقدر زندگی بهشون سخت می گذشته که وقتی ضربت می خورن می فرمایند. به خدای کعبه که رستگار شدم!
زندگی برای همه سخته. حتی برای شخصی مثل امام علی که سر تو چاه می کرد و درد دلش اونجا می گفت!
یه چایی هست به اسم بادرنجبویه. اسم دیگه اش چای امام علی هست. این چای،امام علی درست می کردن و می خوردند! خواصش بخونی آرامبخش هست!
از عطاری بخر و این موقع ها دم کن و بخور !
