من با ی پسر دوساله دوستم من ۱۹ سالمه اون ۲۳
من با اخلاقش مشکل دارم کلا ادم بیخیالیه
شخصیتش شبیه سلمان تو نون خ اس😐
تو این دوسال زیاد کات کردم ولی باز برگشتیم بهم دیگ
هربار خیلی جدی میگفتم تمومش کنم ولی واقعا بازم کم میاوردم
بعد کلا اصن ادم زبون بازی نیست من دلم میخواد مثلا حرفای قشنگ بزنه ولی اون همیشه درحال شوخی کردنه محبتشم نهایت تو شوخی بگه
قصدش ازدواجه ولی من کاملا حس میکنم اگ با همچی ادمی ازدواج کنم عقده ای میشمو کم بود محبت میگیرم
فقد آیدیتتتتتت:)
نگین نباید رل میزدی چون خودمم اگ برمیگشتم عقب هیچوقت تا قبل از ۲۵ سالگی خودمو درگیر این روابط نمیکردم
لطفا فقط اگ راهکاری دارین بگین
مجازی باهم هستین؟
اسمش ممده؟!
ازدواج نمیکردم.
چیزایی ک برا من مهمه برا اون ذره ای اهمیت نداره من از حساسیتام کم کردم ولی اون تغییری نکرد
در ضمن وقتایی ک بیرونیم خوبه توجه میکنه ولی تو چت خیلییی کمتر
ولی خب بخاطر اینکه من کنکوریم خیلی کم میریم بیرون
حرفام روش کارساز نیست فحششم بدم میخنده😐برا همین منم معمولا دست میزارم رو نقطه ضعفاش و چیزایی میگم ک حداقل اونم یکم مث من حرص بخوره
اسی تاپیک اخرم بیاین
بهش بگو اینا رو
با حرف زدن خیلی چیزا حل میشه
خودت که محبت کلامی میکنی بگو منم دلم میخواد بشنوم..
به خودت اعتماد کن. حسی که ته دلت هست بهت دروغ نمیگه. و آدم تو زندگیش خیلی تغییر میکنه. بخوای الان ازدواج کنی ممکنه چند سال بعد سلیقه خودت عوض شع بگی من چه خلی بودم چی تو این دیدم عاشقش شدم. آدم استفراغ رو نمیخوره. کات کردی برای چی برگشتی. البته بگم که بعضی رابطه ها استثنا هم داره که یک در میلیونه. اون مثال زشتی هم که زدم برای این بود که بفهمی واقعا نباید با کسی که قصد کات کردن داری باهاش بمونی. چون حتما یه چیزی دیدی که داری به خاطر عشقت میزنی زیرش و انکارش میکنی
زبون باز دوست داری؟ که هی خرت کنه تو هم خر بشی
ببخشید رک گفتم اخه خودم از خر شدگانم
