نمیگم من آدم خوبیم ولی سعی میکنم تا اونجا که میتونم به دیگران خوبی کنم،اطرافیانم همه ازم راضی هستن و احترام میبینم ازشون،تو فامیلای نزدیک یکی هست که حسودی منو میکنه چون ما اخلاقامون کاملان برعکس همه ،یهو خود به خود با من حرف نمیزنه یا تیکه میندازه،من سعی میکنم نصبت بهش بی توجه باشم چون فکر میکنم آبجوری بیشتر عصبی میشه.
ولی الان دوست دارم مثل خودش باهاش رفتار کنم تا حساب کار بیاد دستش،به نظر شما کارم اشتباهه؟
من جواب بدی رو با بدی نمیدم خوبی هم نمیکنم فقط سکوت و بی محلی
نه چون بعدش اون عذاب وجدان میگیره این که شبا از فکرو خیال نخابه ارومم میکنع😄
میفتی تو رقابت تلافی بدتر اعصابت خرد میشه بیخیال بیزار تو توهماتش خوش باشه ههه
برات مهم نباشه
منم تاحالا به به بدی های دیگران واکنش نشون نمیدادم اما چند روز پیش مقابل به مثل کردم و جواب های رو با هو دادم
آدم تا یه جایی گنجایش داره الان من شدم آدم بده ولی اصلا ناراحت نیستم از این موضوع ولی از اینکه این همه سال احترام گذاشتم از خودم دلخورم
من کلا کسی که ازش ناراحت باشم رو نمی بینم. حتی اگه تو جمع باشه انگار که ی دیواره. عادت کردم. نمی دونم خوبه یا بد ولی اصلا نمیبینمش.
