در مورد مشکل بیش فعالی نیازمند تجربه های گرانبهای شما هستیم!

من هم یک پسر نه ساله دارم که همین اختلال را داره البته بیشتر اختلال عدم توجه داره تا بیش فعالی برای پسر من هم دو سال پیش دکتر جلیلی ریتالین تجویز کرد ولی من از این دارو استفاده نکردم و سعی کردم با روش های دیگری مثل رفتار درمانی و بازی درمانی و البته صبر و تحمل فراوان مشکل را حل کنم که تا حدود زیادی هم موفق بودم ولی امسال دیگر روشهای سالهای قبل کارساز نیست و به نظر می رسه واقعا نیاز به دارو داشته باشه. الان دارویی که در ایران برای این اختلال تجویز می شود همین ریتالین است ولی در آمریکا این دارو منسوخ شده و دیگر استفاده نمی کنند مگر برای موارد حاد در آمریکا بیشتر از بازی درمانی و رفتار درمانی استفاده می کنند که البته در ایران خیلی روش جا افتاده ای نیست و مراکز بسیار کمی برای این کار وجود دارند من خودم به مراکز زیادی مراجعه کردم و از تلفیق چند روش یک روش مناسب برای پسرم ابداع کردم که کارآیی خوبی داشت که متاسفانه امسال دیگر موثر نیست.
من پسرم پیش دکتر جلیلی، دکتر تهرانی دوست، خانم دکتر امین زاده، خانم دکتر خوشابی بردم
دکتر جلیلی با چند سئوال مختصر تشخیص بیش فعالی داد
دکتر تهرانی دوست گفت فقط اختلال عدم توجه که اون هم به مرور برطرف میشه که نشد
خانم دکتر امین زاده رفتار درمانی، بازی درمانی را توصیه کردند
خانم دکتر خوشابی هم ریتالین را تجویز کرد البته با دوز مصرفی پایین
داروی ریتالین تا قبل از سن 12 سالگی هیچ گونه اعتیادی در بر ندارد. از زمان بلوغ جنسی به بعد احتمال اعتیاد هست. از جمله مشکلات مصرف ریتالین کم اشتهایی، پرفشاری خون، افزایش ضربان قلب و کم خوابی است
این دارو نیم ساعت بعد از مصرف اثراتش را نشان می دهد و حداکثر تا چهار ساعت اثربخشی دارد.
سخن آخر اینکه سال پیش یک مرکز روانشناختی را به من معرفی کردند به نام آتیه
محلش میدان ونک جنب بیمارستان هاشمی نژاد است
خیلی علمی با این مشکل برخورد می کنند
یک نقشه سه بعدی از مغز تهیه می کنند که در این نقشه خیلی از مشکلات شیمیایی مغز نشان داده می شود
برای رفع این مشکل از یک روش خاص درمانی به نام نوروفیدبک استفاده می کنند که درمان به وسیله یک نرم افزار می باشد. تا آنجایی که من اطلاع دارم این روش درمانی بسیار موفقیت آمیز بوده ولی مشکل اینجاست که اولا این اثر بخشی موقتی هست و حداکثر تا ده سال دوام دارد دوم اینکه زمان بسیار طولانی را نیازمند است حدود هشتاد جلسه نیم ساعته که حداقل در هر هفته باید سه جلسه باشد و سوم اینکه هزینه بسیار بالایی دارد جلسه ای پنجاه هزار تومان.
مواد غذایی در بهبود یا پیشرفت این اختلال خیلی اثر دارند
مواد غذایی مصنوعی مثل هله هوله ها و علی الخصوص شکلات و کاکائو خیلی مضرند
شکر باید از برنامه غذایی حذف شود
مواد رنگی مصنوعی حذف شود
خوراکی های طبیعی با رنگ دانه های تند هم بایستی حذف شوند مثل خیار، گوجه فرنگی، هویج
در عوض از امگاسه ، ماهی، روغن کنجد و کلا پروتئین خیلی باید استفاده کرد.

شماره تماس کیلنیک آتیه
84012345

بیش فعالی
علائم و نشانه ها
1- نمی تواند توجه متمرکز داشته باشد یا اشتباه های ناشی از بی دقتی می کند.
2- در هنگام بازی یا انجام دادن کار به سادگی توجهش منحرف می شود.
3- به نظرنمی رسد که به صحبت طرف مقابل گوش کند.
4- دستورها را پیروی نکرده و کارها را تمام نمی کند.
5- کارها و فعالیت های مختلف را نمی تواند به خوبی ساماندهی کند.
6- از کارهای نیازمند تمرکز زیاد دوری می کند یا بی میلی نشان می دهد.
7- چیزهای مختلف را از دست می دهد فراموش کار است.
8- در شرایط نامناسب و بی قرار به این طرف و آن طرف می دود یا بیش از حد بالا و پایین می رود.
9- در بازی کردن آرام مشکل دارد.
10-مانند یک ماشین متحرک کار می کند،فعالیت های او بدون فکر قبلی است.
11- زیاد صحبت می کند.
12- قبل از تمام پرسش ها پاسخ می دهد.
13- صبر نمی کند تا نوبتش برسد، صحبت یا نوبت دیگران را قطع می کند.
14- تشنگی، پرخاشگری، تشویش، دمدمی مزاج و عادات ضعیف خوردن و خوابیدن.
* علت
1- به علت توجه کم والدین و معلمان و تماشای بیش از حد تلویزیون یا مصرف زیاد قند به وجود می آید.
2- عامل بیولوژیک موثر در فعالیت مغزی
3- عوامل محیطی از جمله وزن کم موقع تولد، فقدان اکسیژن در هنگام تولد، تماس جنینی با سمومی نظیر: سرب، جیوه، الکل، کوکائینو نیکوتین
4- کودکانی که پدرشان این اختلال را داشته است بیش تر احتمال دارد به آن مبتلا شوند.
5- عوامل تغذیه ای، بسیاری از مختصصان معتقدند آلرژی غذایی، مواد رنگی غذایی، افزودنی ها، قندها و نیز بعضی ویتامین ها و مواد غذایی عامل یا تشدید کننده علائم می باشند.
* ویتامین ها و مکمل های معدنی
1- ویتامین C1000 میلی گرم 2 بار در روز
2- ویتامین E 400 واحد در روز
3- ویتامین B کمپلس 50-100 میلی گرم در روز
4- کلسیم، منیزیوم 250-500 میلی گرم در روز – به خصوص قبل ازخواب
5- امگا 3 1000-1500 میلی گرم 2 بار در روز
* غذاهای مفید
1- دانه های کنجد، کدو تنبل، آفتاب گردان ، اسیدهای چرب امگا 3 منابع خوبی از چربی های ضروری برای انتقال نرمال پیام در اعصاب و برای تنظیم حافظه مورد نیاز است.
2- ماهی کولی، ماهی دودی ساردین، ماهی خال مخالی، دانه های کدو تنبل و کتان همه تامین کننده اسیدهای چربی امگا 3 هستند که برای کارکرد نرمال عصبی ضروری است
3- جو دو سر، کیک برنج، برنج، غذاهای قابل قبول نشاسته ای هستند.
4- ماهی، خروس، مرغ، تخم مرغ، حبوبات، منابع قابل قبول پروتئین هستند.
* پرهیز غذایی
1- شکر و غذاهای حاوی شکر مانند بیسکویت، کیک، نان روغنی، شیرینی و نوشابه های شیرین سریعا قند خون را افزایش می هند. این امر می تواند بیش فعالی را ایجاد کند
2- زیتون ، سیب، زردآلو، کشمش بی دانه، هلو، الو، آلوخشک، پرتقال، توت، سیب زمینی و خیار حاوی سالیسیلات های طبیعی هستند. این مواد را که شبیه آسپیرین هستند باید از رژیم غذایی کودکان هایپراکتیویتی حذف نمود.
3- منابع غذایی دارای رنگ نارنجی باید از صورت غذایی حذف شود.
4- غذاهای حاضری بسته بندی شده ، غشاء روی پنیر، ماهی، ادامس، شیرینی، لیمو، شربت لیمو، چاشنی های غذای دریایی، سس نعناع، میوه های کنسرو شده ، چای، قهوه، کولا، سایر نوشیدنی های حاوی کافئین عالائم بیش فعالی را تشدید می کند خامه سالاد؛ کیک های بسته بندی شده، شربت معطرافزا، نوشابه های کربناته که حاوی مقدار بالایی از فسفر هستند می تواند تعادل کلسیم و منیزیوم بدن را بر هم بزند و منجر به بیش فعالی شود.
5- اسیدهای بنزوئیک یکی از افزودنی های خوراکی است که در ایجاد بیش فعالی نقش دارد این ماده به عنوان نگه دارنده غذایی و در بسیاری از مرباها، سس های دسر، شربت های معطر کننده، پوره، مغز میوه، آب میوه ها، خامه سالاد و ترشی ها و چاشنی های سالاد و ماست میوه ای استفاده می شود.
6- چربی حیوانی را کم و میزان مصرف ماهی و روغن گیاهی را زیاد کنید.
* سایر اقدامات
1- طراحی یک برنامه آموزش خاص کودک
2- تشویق ها و جوایز مثبت و ویژه
3- ورزش ها و فعالیت های مرتفع کننده نقایص یادگیری
4- به جای تنبیه در موارد کارهای بد باید کارهای خوب کودک را تشویق کرد.
5- فعالیت هایی نظیر ورزش، موسیقی، بازی یا سایر علایق خاص
6- ماساژ درمانی اثرات استرس را کم می کند.
7- مصرف گیاه والریان، گیاهی است با تاثیرات آرام بخش شناخته شده.
8- درمورد کودکان زیر 10 سال، روغن کبد ماهی ممکن است موثرتر باشد ( یک قاشق چایخوری در روز)

شاید کودک بیش فعال شما یک نابغه باشد.
جمیله زلفی – دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی
فرزندم بسیار پرتحرک است آرام و قرار ندارد خیلی کم یکجا می نشیند بیش از اندازه صحبت می کند از در و دیوار بالا می رود انگار که هیچ وقت خسته نمی شود در مدرسه اغلب با دانش آموزان مشکل پیدا می کند مرتب وسایل خود را گم می کند در رعایت مقررات مدرسه مشکل دارد و اولیای مدرسه دائم از حواس پرتی و بی توجهی او در کلاس درس شکایت دارند. اینها بخشی از نگرانی و شکایات والدینی است که در جست و جوی راهی برای کمک به فرزند بی قرار خود هستند اگرچه اغلب کودکان پرتحرک و بازیگوش هستند اما گاهی این ویژگی ها چنان دامنه می یابد که کنترل کودک را امری دشوار می نمایاند.
*بیش فعالی و نقص توجه چیست؟ بیش فعالی و نارسایی توجه مشکلی است که در کودکان و حتی بزرگسالان دیده می شود و تعداد قابل توجهی از کودکان و نوجوانان به آن دچارند کودکان و نوجوانانی که به این اختلال دچارند نمی توانند توجه خودرا متمرکز کنند و در فعالیت هایی چون تمرکز حواس، گوش دادن و یادآوری مشکل دارند این افراد د چار حواس پرتی، بی توجهی و تحرک زیادند و معمولا در یادگیری، پیگیری و تمام کردن کارها، دوست یابی و حفظ دوستان مشکل دارند البته تمام افرادی که مشکل نارسایی بیش فعالی و نقص توجه دارند لزوما همه این نشانه ها را بروز نمی دهند.
* نشانه های رفتاری
انجمن روانپزشکی آمریکا 14 ویژگی را به عنوان نشانه های اختلال بیش فعالی برشمرده است. حداقل باید هشت مورد از این ویژگی ها به مدت حداقل شش ماه در کودک مشاهده شود تا به طورقطعی وجود اختلال مذکور مورد تائید قرار گیرد.
1- تکان خوردن در سر جا و در اغلب موارد بازی با دست و پا
2- بی تابی کردن و بی قراری در مواجهه با محرک های بیرونی
3- پاسخگویی به سئوالات قبل از کامل شدن آنها
4- عدم رعایت نوبت در جریان بازی یا موقعیت های گروهی
5- به پایان نرساندن کارهای خواسته شده و پیروی نکردن از دستورالعمل
6- توجه نکردن به درست انجام دادن تکالیف و بازی
7- ناتمام رها کردن یک فعالیت و پرداختن به فعالیت دیگر
8- نداشتن آرامش هنگام بازی در اکثر اوقات
9- صحبت کردن بیش از اندازه
10-قطع صحبت یا فعالیت های دیگران در اغلب موارد
11-گوش نکردن به صحبت های دیگران
12- گم کردن وسایل و ملزومات مورد استفاده در مدرسه
13-پرداختن به امور فیزیکی خطرناک بدون در نظر گرفتن عواقب آن
* علت های عمده ایجاد اختلال بیش فعالی و نقص توجه
علت های ایجاد اختلال بیش فعالی و کم توجهی هنوز به طور قطعی مشخص نیست اما عوامل ژنتیک عوامل عصب شناختی و عصبی – شیمیایی ، سم های محیطی، عوامل مربوط به تغذیه، عوامل روانشناختی (تعامل طبیعتی – تربیت) و نوع رفتار والدین از جمله علل احتمالی این اختلال است.
• روش های درمان
اگرچه در حال حاضر درمان قطعی برای این اختلال مذکور مشخص نشده اما می توان با مراجعه به تیم های روانپزشکان و روانشناسان که با بهره مندی از روش های دارودرمانی رفتار درمانی و اصلاح شناختی رفتاری به بهبود رفتارهای اجتماعی، تحصیلی و روابط خانوادگی کودک و نوجوان می پردازند کمک شایان توجهی به ارتقای مهارت های زندگی آنان کرد.
• نقش والدین
والدین این قبیل کودکان و نوجوانان لازم نیست بدانند اگرچه آنان اساسا عامل بروز این اختلال نیستند اما می توانند با خویشتنداری و اتخاذ راهبردهای صحیح و اصولی در تعامل با فرزند خویش، این روش ها و تکنیک ها را به کار گیرند.
1) مهارت های مراقبتی یا کنترلی – رفتاری – والدین بهتر است با دستورات ساده واضح و سنجیده به کودک کمک کنند تابداند از او چه انتظاراتی دارند تذکر و تکرار این دستورات موجب می شود که کودک مسئولیت خود را انجام دهد و به خاطر آورد چه چیزی از او خواسته شده است هنگامی که در کنار ایجاد الگوی واضح و ترسیم محدوده کاری دقیق و صریح، پاداش مناسب در ازای کار مورد نظر به او تعلق گیرد کودک می آموزد در صورت رفتار مثبت و مناسب، پاداش دریافت خواهد کرد و این خود ضمن ایجاد رابطه خوب بین والدین و کودک منجر به افزایش اعتماد به نفس کودک می شود.
2) افزایش گستردگی توجه کودک – کودک برای تمرکز روی هر موضوعی نیازمند تشویق و راهنمایی است. آموختن این نکته که هنگام گفت و گو با دیگران باید کارهای دیگر را متوقف کرد و به صحبت آنان گوش فرا داد از جمله مهارت هایی است که باید به او آموزش داده شود فرآیند یادگیری چنین کودکانی معمولا طولانی است و آنان برای کسب توجه و قدرت تمزکز لازم به دقت بیشتری نیازمندند آنان به رغم داشتن هوش، زیرکی و توانایی لازم به طور مطلوب از این توانایی ها بهره نمی جویند زیرا چنین کودکانی به کار و تلاش تن در نمی دهند و هیچ انگیزه ای برای یادگیری ندارند و یا آنکه عمدا نافرمانی می کنند و به صحبت های والدین توجهی نشان نمی دهند به همین علت والدین صبر و شکیبایی خود را از دست داده و به محض مشاهده چنین اعمالی از کودکان خود آنها مورد ملامت قرار می دهند و همین امر موجب تنش در محیط خانواده می شود بیشتر کارها و فعالیت های پیچیده و سخت را می توان به قسمت های کوچکتر تقسیم کرد تا کودک با مقدار کمی توجه به موفقیت دست یابد و پیشرفت کار را حس کند.
3) افزایش مهارت های اجتماعی – این کودکان به علت تمایل نداشتن سایر بچه ها برای بازی با آنان، ناراحت و اندوهگین می شوند آنان به درستی علت چنین رفتاری را درک نمی کنند و نمی دانند چرا در جمع سایر کودکان راه نمی یابند بهترا ست بزرگسالان با مشارکت در بازی کودکان، ضمن تشویق کودک به صبر و بردباری، بازی های مشترک را به آنان آموزش دهند این اختلال می تواند در صورت نداشتن مهارت و مدیریت، مشکلات قابل توجهی در مسیر رشد اجتماعی و جنبه های گوناگون زندگی کودک ایجاد کند با این وجود گروهی از مردان و زنان بزرگ تاریخ از جمله سقراط (فیلسوف بزرگ پیش از میلاد) ولفگانگ موتسارت (آهنگساز) آیزاک نیوتن (فیزیکدان و ریاضیدان) لئوتولستوی (نویسنده) الکساندر گراهام بل ( مخترع تلفن) هانس کریستین اندرسن (نویسنده کتاب کودک) بتهوون (آهنگساز) لئوناردو داوینچی (مخترع و نقاش) گالیله ( ریاضیدان و ستاره شناس) و ارنست همینگوی (نویسنده) بنابر اظهار نظر شخصی خود یا بر اساس شرح حالی که از زندگی آنان در طول تاریخ به دست آمده است دچار این اختلال بوده اند اما بر آن فائق آمده اند زندگی آنان می تواند الگوی خوبی برای زندگی موفق این گروه از کودکان باشد.

من هم 6 ساله که توی زمینه کودکان بیش فعال کار میکنم . اول از همه باید بگم این مشکل اصلا نگران کننده نیست اگر کنترل بشه ... و بسیار آسیب زننده است اگر کنترل نشه
شدت این اختلال اگر از متوسط به بالا باشه حتما نیازمند درمان داروویی هست . بچه ای با هوش کافی و استعدادهای مختلف اگر نتونه تمرکز کنه به مرور یادگیریش ضعیف میشه و همین مساله به شدت افت اعتماد به نفس میده . لذا در دراز مدت آسیبهای مختلفی میزنه .
اینکه دوستمون گفتن این دارو فقط در ایران تجویز میشه اصلا این طور نیست . میتونین با سرچ در پابمد یا هر سایت پزشکی دیگه انواع تحقیقات روی داروی ریتالین را پیدا کنین که در همه کشورها هم تجویز میشه و یک درمان تایید شده است
ضمنا این مرکز آتیه کارش اصلا علمی نیست و گولشو نخورین فقط با این ابزارها و این تعداد جلسات زیاد از والدینی که امید به درمان دارن پول حسابی میگیرن . ای کاش والدین به این نکته توجه کنن که مسوول برنامه درمانی مرکز آتیه اصلا روانپزشک کودک نیست .
عزیزم در مورد سوالتون که چه متخصصی باید مراجعه کنن باید فوق تخصص روانپزشکی کودکان مراجعه کنن . تعدادشون در ایران البته زیاد نیست . برای مشکلات رفتاری هم اگر وجود داره به روانشناسانی که توی این زمینه کار میکنن

ضمنا این دارو اعتیاد آور نیست . اما حتما باید تحت نظر پزشک مصرف بشه .

مرمری جان، من جایی که دخترم رو می بردم توی زمینه ی مشکلات رفتاری از جمله بیش فعالی و اوتیسم و این ها کار می کردند. البته من بیشتر مشاوره بزرگسال اون جا رفتم ولی در زمینه ی کودک هم کمک گرفتم ازشون و راضی بودم. ای کاش مساله رو بهت کمک کنند که تا حد خوبی بهتر کنی که نیازی به دارو و این جور چیزا نباشه. امیدوار باش گلم. شماره رو برات می ذارم. مرکز مشاوره چیمگان: 22367021

سلام، اول از همه بگم که من 20 سالمه و بیش‌فعالی دارم. 

طولانی نوشتم خیلی، اما لطفا تا تهش بخونین تا شاید زندگس و زمان برای بچه شما راحت تر بگذره. 

میخوام از زندگیمو چلنجای بیش‌فعالی بگم. اینکه فقط بدیاشو میگم به این معنا نیست که زندگیم فقط این بوده و ی موجود غمگین دپرس تصورم کنین. اتفاقا من از کوچیکی یکی از خوشحال ترین و خوشنده ترین ادماییم ک تو زندگیتون میبینین. جوری که همیشه این برداشت غلط از من بوده که من هیچوقت هیچ دغدغه ای نداشتم. 

بچه که بودم، شاید 5 6 اینا، عمم منو بعضی وقتا می‌برد محل کارش(ی درمانگاهی بود). اونجا یک روانپزشکی بود و خب چون منو همیشه میدید متوجه شد که من بیش‌فعالی یا همون ADHD دارم. به مامانم گفت و منو پیش دکتر بردن. (من از اینا هیچ خاطره ای ندارم و دارم از مامانم نقل قول میکنم) ی مدت درگیر بازی درمانی بودم و دکتر به مامانم پیشنهاد داد که من دارو بخورم. 

مامانم بخاطر باور غلط اون زمان و کلیشه های اشتباه و با این دیدگاه که دارو ها اعتیادآور هستن، مخالفت کرد با اینکار. گفت نمیخواستم دارو خور شی.(راهنمایی یا دبیرستان بودم وقتی اینارو بم گفت) و وقتی من اینارو میشنیدم خیلی ازش متشکر بودم، چون واقعا دید بدی به دارو ها داشتم، هیچی نمیدونستم ازش و فقط حرف بقیه رو باور میکردم.

بزارین چیز دیگه ای رو براتون بگم. مدرسه، دبستان باز خوب بود، تفریح داشت و درسش کمتر بود. بماند ک من از شنبه فقط انتظار پنجشنبه که فرداش جمعه بود رو میکشیدم و جمعه شبا واقعا ناراحت بودم. باورم کنین وقتی میگم تا پیش‌دانشگاهی و حتی سال اول دانشگاهم همین بودم. میگذروندم فقط به امید اخرهفته و رهایی از این شکنجه. 

حتی از همون زمان دبستان هم، من همیشه نفر اخر و یا یکی مونده به اخر کلاس بودم!! راهنمایی وضع بدتر شد، یادمه شبایی که گریه میکردم، التماس مامان بابامو میکردم که مجبورم نکنن برم مدرسه! دبیرستانش برای من جهنم بود. اغراق نمیکنم وقتی از این کلمه استفاده میکنم.

افتادنام شروع شد. جوری که بزرگ ترین افتخارم این بود که 0 ها و 1 و 2 و زیر 10 شدنام همه واسه ترم 1 و امتحانای ماهیانه و اینا بود و هیچ موقع کارم به شهریور نرسید!

یادمه سال سوم، ی معلم حسابان سخت گیری داشتیم. تنها درسی که براش میخوندم اون بود. و میخوندما! تو عمرم هیچ درسیو اونجوری نمیخوندم! باشه! نیم ساعت، 1ساعت، 2ساعت بود اما واسه منی که خوندن واسه چیزی جز امتحان معنی نداشت خیلی بود!!

یادمه عصبانیتمو، ناراحتیمو، خستگیمو، وقتی میدیدم امتحاناشو پشت هم گند میزنم. جلسه ای ی امتحان می‌گرفت از 5نمره، و من از هر 5 تا، 3 تا یا 2تاشو 0 میشدم! یعنی میتونست منفی میداد! بقیشم 2 3!!

احساس میکردم یه ادم خنگم. هی بهم میگفتن باهوش، و منظورم مامانم نیست، یبار مشاورمونو ناظممون داشتن باهم راجب من حرف میزدن و من از اون تصادفی شنیدم که میگفت یکی از باهوش ترین بچه های مدرسم اما تلاش نمیکنم. 

نمیفهمیدم حرفشونو، اعتماد بنفس خیلی اومد پایین بخاطر این موضوعات و تا حدودی هنوز باهامه. 

هیچ موقع نمیفهمیدم چرا من 6 ساعت تموم روی صفحه اول فیزیک3 قبل امتحان نهایی مونده بودم و بچه ها 3 فصل رفته بودن جلو. 

اینارو میگم که درک کنین معنای نقص و کمبود توجه رو! نبود تمرکز رو! 

بقیه حرفام جا نمیشه مجبورم تو 2تا کامنت بنویسم، لطفا اون یکیم بخونین. چون بدون خوندن پایانش، اینا فقط ی داستان ناراحت کننده محصوب میشن!! 

اگه سوالی راجب adhd داشتین لطفا از طریق ایمیلم با من در تماس باشین

soorin.sayadi@gmail.com

پارت 2!!!

من هیچوقت تو هیچ بازه ای از زندگیم هدف نداشتم. ته هدفم رسیدن ب اخر هفته بود! خوندن کتاب و دیدن فیلمای جدید بود (بزرگ ترین لذت من همیشه این بود، فرار من از زندگیم و احساس های بدم بود)

هیچ موقع نمیتونستم 2هفته اونور ترمو تصور کنم. هرکی ازم میپرسید آیندتو چی میبینی، میخوای بزرگ شدی چیکاره شي، هیچ موقع جوابی نداشتم.

سال کنکور یکی از بدترین سال های زندگی من بود. خیلی هم خودم اذیت شدم هم خانواده.

بعد دیدن رتبه کنکورم، واکنش خانوادم (مخصوصا بابام، و اشاره کنم که من 2تا بابا بزرگام ناظم و مدیر و معلم بودن، و بابامم استاد دانشگاس، واسه همین تحصیل یکی از مهم ترین چیزها تو خانواده من محصوب میشه.)

واکنش بابام... کشت منو.. من از رتبم ناراحت نبودم، خوشحالم نیودم، هیچ حسی نداشتم، اما وقتی خانوادم رتبمو فهمید...

خلاصه میگم خیلی دوره بدی برام بود، افسردگی بدی گرفته بودم، جوری که واسه هفته های زیادی، اصن انگار هیچ دلیلی واسه زندگی نداشتم، فکر خودکشی نمیکردما! اما هیچ دلیلیم واسه حرکت نداشتم. یادمه 16 ساعت 17 ساعت میخوابیدم در روز، با این دلیل که بیدار شم چیکار کنم؟ بیدار شم که با چی مواجه شم؟

با سهمیه هیئت علمی بزور دانشگاه قبول شدم، رفتم دانشگاه فقط بخاطر بابام وگرنه خودم اصلا نمیخواستم. و اینکه از خودم میپرسیدم اگه دانشگاه نرم چیکار کنم؟ و جوابی نداشتم.

2سال دانشگاه من، یجورایی حتی واسم بدتر از دبیرستان و سال کنکور بود، اتفاقای بدتر، فشارهای بیشتر، شکست های بزرگ تر... حالم خیلی بدتر بود.

من تا 6 7 ماه پیش، تعریف بیش‌فعالی برام انرژی زیاد بود! و این که مامانم میگفت بیش‌فعالی داشتی تو من فکر میکردم منظورش از دیوار راست بالا رفتنم بود، 2ساعت پیاده رویم تو پارک بعد از 15ساعت تمام بیرون بودنم بود!



اینایی که الان میگم براتون مال تابستون پیشه!(98)

خسته از زندگی بودم، ناامید، شکست خورده، تموم شده. حس بی مصرف ترین ادم دنیارو داشتم. ادمی که هیچوقت نتونسته ی کار رو درست انجام بده. کسی که تو کل زندگیش فقط گند بالا اورده. تو یوتیوب یهو این کلیپو دیدم:

https://youtu.be/EfYWqPrbgNM

اسم کلیپ، am i a failure? هستش، بازش کردم، و دیدم داره زندگی منو میگه! یادمه زاار میزدم اونشب، هیچوقت اونقدر احساس فهمیده شدن نکرده بودم. اونقدر درک نشده بودم. اسم کانالو دیدم نوشته HowToADHD. سرچ کردم و فهمیدم همون بیش‌فعالیه!

بیشتر خوندم راجبش، خیلی خوندم راجبش. هر روز، تمام روز، فقط راجبش کلیپ میدیدم و مقاله میخوندم. و واای چقدر حس خوبی بود! که بفهمم دلیل دارن اینا! اینا تقصیر من نیست! ایما از تنبلی و خنگی و بی عرضگی من نی‌!! انگار ی باز بزرگ از دوشم برداشته شده بود، انگار میتونستم دوباره نفس بکشم.

1 هفته بعدش رفتم دکتر (مرکز آتیه درخشان)، جلسه اول ی روانشناس و یک روانپزشک باهات صحبت میکنن، سوال میپرسن و بررسی میکنن که ایا واقعا adhd داری یا ن.

معلوم شد ک دارم، واسم آمفتامین16gr نوشت، دوزش کم بود برام بیشترش کرد 36gr،ک الان تقریبا نصفشو خوردم.



مدت کمیه فهمیدم بیش‌فعالی دارم، مدت کمتریه که دارم واسش قرص میخورم.

و حس میکنم تغییرات مثبتش رو! سر کلاس واقعا میتونم به استادم گوش کنم و حواسم پرت نشه! راحت تر میرم سمت درسو کارایی ک باهاشون حال نمیکنم، راحت تر از کتاب خوندن و کارای دیگم میکَنَم.

قبلنا زندگیم متل ی سیبزمینی بود! بخور، بخواب، فیلم ببین، کتاب بخون، بازی کن، تفریح کن، از زندگی و مشکلاتش فرار کن...

الان برای اولین بار تو عمرم هدف دارم! هدف بزرگ دارم! تماام روزمو صرف رسیدن ب اون هدف دارم میکنم، هیچ موقع دلیلی نداشتم واسه انجام کار مفید!

همشو از این قرص میدونم، و اگر حسرتی داشته باشم، ققط اینه که اگه تو بچگی این قرص رو میخوردم...

اگر بخواین لینک مقاله هارو براتون میفرستم.

این دارو ها برای افرادی که adhd دارن اعتیاد آور نیستن، مخصوصا هم ک مصرفشون زیر نظر دکتره.

چرا نمیگیم ی ادم افسرده نباید قرص های ضد افسردگی و صد اضطراب و ارامش بخشو... بخوره چون اعتیاد اوره؟

چرا به فردی ک جراحی داشته نمیگیم مورفین استفاده نکن اعتیاد میاره؟؟

چون نیاز داره بهش، چون بدنش میطلبه اون دارو رو.

من خیلی خیلی خیلی زياد مقاله خوندم، و همه هم انگلیسی از منابع موثق.

راجب نوروفیدبک بگم. من هیچ موقع امتحانش نمیکنم، چون بنظرم چاپیدن پوله!! ی ایده گنگه! و توی امریکا و... خیلی کم ازش صحبت میشه، نظریه های مخالفش ک فقط واسه وقت و پول هدر دادنه. نظریه های موافقشم هست، اما من کمتر دیدم. حتی دکترمم باهام موافقت کرد که اونقدر نتیجش اثبات شده نیست.

ببخشید من در مورد پسرم سوال دارم می تونید کمکم کنید؟