ناهنجاریهای رحم را می توان به گروه های زیر تقسیم نمود:
1- رحم دیواره دار
2- رحم دو شاخه
3- رحم قوس دار
4- رحم تک شاخه
5- اوتروس دی دلفیس (رحم دوتایی)
اوتروس دی دلفیس (رحم دوتایی):
عدم جوش خوردن دو مجرای مولری منجر به مضاعف شدن تنه رحم و سرویکس می شود. این بیماران معمولا مشکلی در قاعدگی و مقاربت ندارند، به جز زمانی که یک سپتوم طولی میانی در واژن نیز وجود داشته باشد. گاه یک سمت مسدود بوده و باعث بروز علائم می گردد. همچنین رحم دوتایی گاه با انسداد یک نیمه واژن همراه است. تشخیص و برداشتن زودررس سپتوم مسدود کننده واژن باعث حفظ باروری می شود. در بیمارانی که به طور مکرر دچار پیامدهای نامناسب بارداری می گردند، یکی کردن دو حفره اندومتر توسط متروپلاستی اندیکاسیون دارد.
رحم تک شاخ:
رحمتک شاخ، نوعی ناهنجاری یک طرفه است که به وضوح حاصل عدم تکامل یکی از مجاری مولری (احتمالا عدم مهاجرت یکی از مجاری مولری به موقعیت مناسب) است.
ممکن است یک شاخ بدوی وجود داشته باشد که لانه گزینی در آن با نرخ بسیار بالای حاملگی لوله ای و از دست رفتن محصول بارداری همراه است. این شاخ بدوی می تواند یکی از علل دردهای مزمن باشد. با این حال اکثر شاخ های بدوی فاقد علامت هستند زیرا این شاخ ها با جایی ارتباط نداشته و اندومتر آن فاقد عملکرد است.
رحم دو شاخ:
جوش خوردن ناقص دو مجرای مولری باعث ایجاد یک رحم منفرد همرا با درجات متغیری از تفکیک دو شاخ رحمی می گردد. این ناهنجاری نسبتا شایع است. در این ناهنجاری، پیامد بارداری معمولا نزدیک به حالت نرمال گزارش شده است.
در صورت وجود تاریخچه ای از تکرر پیامدهای نامطلوب بارداری، متروپلاستی جراحی شایان توجه است.
رحم دیواره دار و رحم قوس دار:
برداشته شدن ناقص دیواره میانی بین دو مجرای مولری منجر به اختلالات فیبرو ماسکولاری می شود که از باقی ماندن یک دیواره بسیار کوچک میانی (حفره قوس دار و قلبی شکل) تا تقسیم قابل توجه حفره اندومتر در خط وسط متغیر هستند. این اختلال از علل ناباروری محسوب نمی شود اما در زمان بارداری، هر چه سپتوم بزرگتر باشد خطر سقط خودبه خودی مکرر(بویژه در سه ماهه دوم بارداری) بیشتر است. در صورت درمان با هیستروسکوپی پیامد بارداری عالی است.