نگفتین چاره چیه،
فکر میکنین مشاوره معجزه میکنه، من چندین بار رفتم هیچ فایده ای نداره. شوهر من خییییلی خوبیا داره ولی بخاطر خانوادش یه آب خوش از گلومون نرفته پایین، من حساسم اونم میخاد همیشه بهشون رسیدگی کنه. دو تا بچه هم دارم واقعا جدا شدن با دوتا دختر به این راحتی نیست، موندم چکارکنم. فقط دلم میخاد یکی بهم بگه راه درست چیه. میگم بیا خونمونو جدا کنیم یه مدت گوش نمیده. تازه همینم به این راحتی نیس
نمیگم برای ما کم میزاره اصلا ولی خانوادش یه مشکلاتی دارن که زندگی ما رو تحت تاثیر میزاره. میخام دور باشم
گفتم ک من خودم نمونه ی بارزشم
رااهی ندارم چون پناهی ندارم کسی پشتم نیست میگن این مردچشه شلوارش دوتاس کتک میزنه تو چی میخای
استقلال مالی هم ک ندارم اجازه کار کردنن ندارم حتی تومحیط زنانه ..
ولی زنی شانس بیاره حداقل دستش تو جیب خودش باشه اگ دیگ نتونه زندگی کنه بااین شرایط خودشو نجات میده
امثال من هیچ راهی نداره من با مردی ک ۱۵ سال ازم بزرگتره توانایی جنگیدن ندارم زورم بهش نمیرسه
میسوزم میسازم و صدرصد بخاطر ارامش بچه م سکوت مطلقم چیزی نمیخام از خونه هم بیرون نمیرم
مسافرت اینا هم نداشتیم و نداریم 😊
چمیدونم هر زمانی بخاطر اونا یه سری مشکلات داریم. اولا دم به دقیقه منو میزاشت میرفت اونجا همش تنها بودم، همیشه بخاطر این دعوا داشتیم، خونمون نزدیکشون بود ازینم ناراحت بودم، شوهرم انتظار داشت هرجا میریم با اونا بریم و بیایم ولی من استقلالو دوست داشتم بازم سر اینا دعوا داشتیم، اگه یه پیچ تو خونشون شل میشد زنگ میزدن به شوهر من. چون توی مجردی به شدت از هر لحاظ بهشون رسیدگی می‌کرد ازش انتظار داشتن، اصلا زندگی بدون شوهر منو انگار یاد نداشتن. اینارو کم کم درست کردم حالا باز مادر پدرش پیر شدن مریضن، باز بخاطر اونا زندگی نداریم همیشه بخاطر شون ناراحته و درگیره
راصی نمیشه ، البته ظاهرا میگه باشه ولی الکی میگه. بخدا بدجور تو دوراهی موندم از یه طرف به بچه‌هام فکر میکنم جدا شم هزاران مشکل دارم، بچه‌هام به شدت احساساتین نابود میشن. تازه باباشون بابای بدی نیس که ازش دل بکنن خیلی براشون بابای خوبیه، از یه طرفم از بحثو درگیری بخاطر دیگران به شدت خسته شدم، ناامید شدم میگم این داستان تموم شدنی نیس.
