حق با شماست
من از دست خودش و خونواده ش دلخور بودم به خاطر یه سری مسائل شخصی
به هر حال بگذریم نمیتونم احساس واقعیمو مخفی کنم
راضی و خوشحال نیستم از دیدن موفقیتش...
انقدر که از موفقیتش ناراحت شدم از دیدن نتیجه مردودی و شکست خودم ناراحت نشدم
خجالت میکشم از خودم و پدر و مادرم
حالم بهم میخوره
خستم از لحاظ روحی از لحاظ فکری
دنیا روی سرم آواره الآن
خیلی روحیه حساسی داشتم
درک میکنم این حس حسادتو چون خودمم سال اول نتونسته بودم قبول بشم و وقتی میدیدم یه سری از بچه های مدرسه مون قبول شدن حرصم میگرفت ولی خب سال دوم بیشتر تلاش کردم و نتیجه هم گرفتم. تو هم اگه خودتو جمع و جور کنی و به خودت روحیه بدی و وسط راه جا نزنی مطمئن باش از پسش بر میای. زندگی مگه چیه؟جز اینکه بری دنبال چیزی که میخوای و به دستش بیاری؟ برو تو کارش . تو میتوانی دیگه بهتر از این بلد نیستم روحیه بدم
آخه اون موقع که رتبه ش رو نمیدونستم
کما اینکه واقعا من برای تجربی ساخته نشدم اما از بچگی همش در گوش من و پدر و مادرم زمزمه میکردن که برو تجربی
حس میکنم شکست خوردم الآن
آخه اونا موفقیت رو در تجربی میدیدن
من از پیش تو ذهنم باختم به لطف تلقینای اونا...خودم رو هم دوست ندارم دیگه
من چه گناهی داشتم که خلقتم این مدلیه و الآنم اینجوری قراره مقایسه بشم باهاش؟
دلم خونه
من چیکار داشتم به کار کسی که همه این همه به کار من کار داشتن...
مرسی عزیز شما که لطف دارید تا همینجاشم حسابی کمک کردید به من
اما در واقع اعتراف میکنم اسم حسم رو نمیتونم حسادت بذارم
دلم پر بود از خودش و خونواده ش چون
به من تهمت زدن گفتن چشمت دنبال پسرمونه
دوست داشتم حسابی موفق باشم یه تو دهنی درست حسابی و اساسی باشه واسشون
میخواستم انتقام بگیرم
پسرش دوره اول تیزهوشان قبول شد من دوره دوم
خدا شاهده انقدر کل این سه سال رو پز اومدن که من غصه م شد
و خلاصه خیلی مسائل دیگه...
فکر میکردم تاوانشو پس میده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
59 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
