اووووف من اینقدر درگیری ذهنی داشتم واسه خاستگاری ها که هیییچ وقت اون روزها از یادم نمیره.مامانم بق میکرد یه گوشه مینشست.یهو یه چیزی میگفت که طرف فرار میکرد میرفت...با دکتر روانشناس صحبت کردم در موردش.میگفت که مامانم چون زندگی خودش خوب نشده ، از خاستگار تو و رفتنت و ازدواجت حس بدی داری و ...راستم میگفت .اگه خاستگارم سطح بالا بود مامانم بدتر بود رفتارش...مثلا ظرفهای مهمومی را پنهون. میکرد ، قند تو قندون نمیریخت! یه کارای عجیبی....
من وقتی با همسرم اشنا شدم ، بدون اینکه وجهه ی والدینم را خراب کنم، براش اروم اروم گفتم مشکلاتم رو.ولی هرگز اجازه نمیدادم اون بخواد در مورد والدینم اظهار نظر کنه.مثلا به همسرم گفتم از مامام من انتظار پذیرایی و گرم گرفتن نداشته باش چون. مادرم سختی زیاد دیده و واقعا اسیب دیده روحش....
خلاصه خیللیییییی سختی کشیدم ولی وقتی سیاست مدارانه پیش بری و پسر هم تو رو بخواد خیلی موارد حل میشه.حتی مادرش هم قبل از خاستگاری رسمی ، اومد شست من رو و پهنم کرد !😶 اینقدر حرف سنگین زد که نگو.تا دو سال بعد از عقدمم ، ناسازگاری کردن خانواده ش ولی من اصلا وارد دعوا و جواب کنایه ها نشدم.الان خیلی دوسم دارن و مهمونی ها و سفر و. هر چی داشته باشن دوست دارن من هم باشم کنارشون...
خب منم همچین مشکلاتی دارم 😢
وقتی مادر خواستگارتون اینطوری کرد، خودتونو عقب نکشیدبن؟ شاید اگه من بودم میگفتم دوستم ندارن و بیخیال هم بشیم. (البته شاید ابن بخاطر اعتماد به نفس کمم باشه) یا اونقدر رفتار عصبی نشون میدادم که خودش میرفت🤕
تاحالا مادرتونو نبردین پیش روانشناس؟
مامان منم بخاطر سختی هایی که کشیده هم عصبی شده و افسردگی حاد گرفته😞
عزیزم درکت میکنم.من مشاورم دکتر شیری بود .. باهاش مشکلاتم را در میون گذاشتم(اون زمان مطب داشت ولی الان دیگه ندارن و لندن ادامه تحصیل میدن).اتفاقی با دکتر توسط دوستم آشنا شدم.ایشون به من گفت تو درسته با خانواده ت شناخته میشی ،ولی فردیت خودت خیلی مهمه .باید سعی کنی وجهه ی خودت را نشون بدی به پسر و خانواده ش و جوری وانمود نکنی که سرشکسته هستی از مشکلاتت... حتی دکتر میگن وقتی خودت هم مطلقه ای (البته من نبودم ها)،نباید تو جلسه با پسر بگی من مطلقه ام و شرمنده باشی.باید بگی من یه تجربه ی اشتباه داشتم و جدا شدم و خیلی درسها گرفتم !...
من خودم خیلی عصبی بودم ولی سعی کردم خودم را درمان کردن.تبدیل شدم به یک زن با زنانگی زیاد و آرامش(تاپیک تجربیات گرانقدرم را بخونید نوشتم).وقتی با شوهرم آشنا شدم همون اول نگفتم مشکلاتم را.جلسه ی هشتم گفتم ... تعجب خاصی ازش ندیدم ...ولی شب تو چت بهم گفت اصلا به دختر شاد و شنگول و ورزشگاری مثل تو نمیاد که این مشکلات را داشته باشی! منم بهش گفتم اتفاقا من با مشکلاتم رشد کردم و شادی را هم انتخاب کردم بر خلاف والدینم که انعطاف پذیر نبودن و همدیگه را آزار دادن ! یعنی فردیت خودم را دیکته کردم بدون اینکه خانواده م را خراب کنم(هر چند واقعا خانواده ی داغونی داشتم .پدرم که نگو.معتاد بود و هر روزم میخواست بهش پول بدم .آبرو حیثیت نذاشته بود برام )..
مادرش هم وقتی اومد تنهایی من ملاقات کرد و خیلی چیزا را بهم سرکوفت زد ،من به جای گریه و بغض،خیلی با اعتماد به نفس گفتم که : من هنر بزرگی کردم که در خانواده ی پر تنشی که داشتم ،هم تحصیل کردم هم ورزشکارم هم شادی را انتخاب کردم و از هم سن هامم جلوترم چون تجربه ی زندگی والدینم جلوی من هست و هم میتونستم از جنسیتم استفاده کنم و راحت پول در بیارم ولی رفتم برنامه نویسی کردم از صبح تا شب کد زدم تا پول داشته باشم ! ... مادرش مرتب میپرسید چرا بابات رفته و مامانت جدا شده و... کلا خیلی خیلی سوال کرد مثل رگبار پشت هم.منم بهش گفتم هیییچ وقت من نمیتونم قضاوتی در مورد والدینم کنم و اگه الان بگم یکی شون مقصره اشتباه محضه !بهترین جواب اینه که شجاعت کردن و از یک زندگی جهنم وار جدا شدن و این رنج را ادامه ندادن !
میخوام بگم که از تمام مشکلاتم که باعث سرافکندگیم میتونست باشه ،من برگ برنده میساختم... خاستگاری هم خوب برگذار نشد ولی همسرم آمادگی داشت و چیزی به روم نیاورد و مادرشم هر چی گفت من گفتم همینه که هست🙃
من مشکلاتم را پذیرفتم و ازش رد شدم
وای عزیزم حرفات عالیه
بله اون تاپیکتون رو دارم کم کم میخونم 🙏🌼
نگاه کنین من الان یه جلسه با خواستگارم بیرون ملاقات داشتیم یعنی خودش نبود و مادرشون فقط بود، قراره جلسات ادامه پیدا کنه
اما من خیلی شک دارم
از طرفی این آقا بهترین موردیه که با توجه به شرایطم برام پیش اومده ولی یه جورایی دلم باهاش نیست
یعنی جون ممکنه بهتر از این برام پیدا نشه ممکنه بهش جواب بدم و
اینکه توی خواستگاری یکی از داداشام خیلی بی احترامی میکنه، من میترسم جلسات ادامه پیدا کنه و من وابسته ش بشم اما داداشم توی خواستگاری چیزی بگه که ناراحت بشن و برن، حالا چطوری باید آقا پسرو آماده کنم؟
اونا از لحاظ خانوادگی از ما بالاترین
1. در کنار درسش هیچ فعالیتی و شغلی نداره بخاطر همین حس میکنم زرنگ نیست، من دوست دارم در کنار درس اقلا یه کار آزاد و یا پروژه های مربوط به درسمون رو انجام بده و یه درآمد داشته باشه ولی نداره. مادرش هم گفته این یه سالی که از درسش مونده و پایان نامه داره بهش گفتیم کار نکنه و تمرکزش رو درسش باشه و نمیتونه همزمان کار کنه.
2. من دوست دارم اختلاف سنی با همسرم 6 تا 8 سال باشه ولی با همکلاسیم دو سال اختلاف سنی داریم من 24 اون 26
3. بوره و قدش متوسط، من قد بلند و سبزه مورد نظرمه.
4. روابط اجتماعی زیادی داره و زود ارتباط برقرار میکنه ولی من دوست دارم همسرم سنگین باشه و به کسی محل نده.
5. من دوست دارم برم خارج و اپلای کنم ولی اون نه.
ویژگی های مثبت داره ها من الان چیزایی که باعث شده به دلم نباشه را گفتم.
خب با توجه به مواردی که نوشتید :
اول از همه گفتید با توجه به شرایطم بهترین مورده برام. من بهتون میگم که گوشه ی ذهنت حواست باشه که شرایطتت چیه ولی ذهنت را محدود نکن که مستحق بهترش نیستی.میدونی چرا؟ وقتی ذهنت محدود بشه ،در همون حدی که فکر میکنی عایدت میشه...
از لحاظ قیافه و ظاهر : موضوع خیلی مهمخ.شما باید تو ذهنت مجسم کنی که میتونی دستش را بگیری و احساس بدی نداری؟ احساس خوب و سک سی مدنظرم نیست ها.فقط اینکه احساس حال به هم خوردن و احساس بد نداشته باشی از تصورش... اینکه تو ذهنت تصور کنی اگه بغلت کنه ،چه حسی میشی ؟ اگه دیدی خوشت نمیاد ،رهاش کن این خاستگار رو... حرف همه ی مشاورها هست .بهترین خاستگار دنیا هم باشه ولی حسی نداشته باشی به ظاهرش ،خوشبخت نمیشی ... دخترا یه فرقی با پسر دارن.پسرها اکثرا جلسه اول خوششون نیاد ،دیگه امکان خوششون اومدن خیلیییی کمه.دخترها نه.میتونن علاقه مند بشن... در حد دو سه جلسه ی دیگه هم برید بیرون.با هدف هم برو. مثلا اگه میتونی جلسه ی سوم چهارم ،یه غذای ساده بپز (ساندویچ)و پیک نیک برید یه پارکی جایی بخورید. خیلی بهت کمک میکنه .اینکه طرف چطوری نشست و برخواست میکنه.آیا کمکت میکنه تو انداختن زیر انداز.آیا حواسش بهت هست .فقط به فکر شکمش هست یا نه به فکر تو هم هست.و... ارتباط پیک نیکی را من تجربه کردم با شوهرم که میگم.. خیلی میتونه بهت کمک کنه ...
بعدش که شما پذیرفتی چهره و ظاهرش را،باید در مورد اهدافش باهاش حرف بزنی.مثلا بپرسی تا چه زمانی قراره فقط درس بخونه.ایا برای شغلش تصمیمی داره و ....شاید چیزی تو ذهنش باشه ...
اختلاف سنی دو سال بد نیست اگه پسر بی بی فیس نباشه.اگه دختر هم خوب بمونه و ورزش کنه و ...
این موارد فعلا باید اولویت باشه برات تا بری مراحل بعدی...
اگه بخوای فکر کنی که پسر ،خاتواده ت را ببینه میذاره میره ،خب بله میذاره میره.ولی پسری که بفهمه تو زن زندگیشی ،هرگز نمیره.بعد بهت میگم چطور پسر را آماده کنی برای خاستگاری.ولی فعلا شما خودت باید ببینی اون پسر شایسته ت هست یا نه.شایسته ی شما .نه شایسته ی خانواده ت و مشکلات خانوادگیت... برای خودت هایلایت نکن مشکل مادرت رو..
من چرا میدونم الان همتون دسته جمعی حمله میکنین بهم که تو دروغ میگی😑😂😂
اما راست میگم اصن اینجا کسی کس دیگه رو نمیشناسه پس دلیلی نداره دروغ بگم
من موقعیت اجتماعی خونواده ی خودمون خیلی خوبه همسرم هم همینطور پدرشوهرم قاضی هستن و مادر شوهرم معلم هستن و با مادرم دوست و همکار بودن
پدرم هم پزشکن
همسرم هم مثله پدرم خودم هم دانشجو هم دیگه اخرا دانشگاهمه پزشکی حالادبگه تا همینجا گفتم بسه😊من فقط اصلیهارو گفتم🤣🤣
