یه تجربه براتون تعریف کنم
همکار من دوتا دختر داشت که اولیش خوب بود ولی دومی که اونوقت سه سالش بود هر کاری می کرد جیششو نمی گفت و کل خونه رو کثیف می کرد و عمدی ، هر روز میومد اداره و اعصابش خورد بود و می گفت دیگه نمی دونم چیکارش کنم و به هر زبونی میگم حالیش نیست و تازه من میگم جیش نکن عمدی میاد جلو روم جیش می کنه، خلاصه شاید چند ماه بعدش که دخترش بزرگتر شد کاملا خوب شد ،
من تجربه گرفتم که لازم نبود انقد بچه رو اذیت کنن و آزار روانیش بدن، هر چیزی سنی داره ، به همین خاطر وقتی خودم بچه دار شدم سعی کردم درکش کنم و با ملایمت بهش تذکر بدم و خدا رو شکر می بینم روز به روز که بزرگ می شه بهتر می شه و خرابکاریاش از مثلا روزی ۱۰ بار به دو بار رسیده ، پس به بچه هامون زمان بدیم درست می شن، منظورم این نیست بهشون تذکر ندیم و جوریی رفتار نکنیم که متوجه اشتباهشون نشن، منظورم اینه با ملایمت اینکار وبکنیم نه با داد و دعوا