خشم فروخورده و مشکل عصبی

سلام و عرض ادب. من زندگی پر فراز و نشيبی داشتم، درسته مشكلات مالی بوده اما به نظر خودم چيزی

 كه من رو از همه لحاظ زمين زد نه مشكل مالی كه شرايط و جو بد خانوادگی بود. بخش عمده اين موضوع هم مربوط به پدرم هست. عذر ميخوام عياشی ها و اعتياد و كارايی از اين دست در كنار خود متشكری ، عصبانيت و خشم و خودخواهی و مواردی اين چنين. حالا نمی خوام وارد اين موضوع بشم. مساله ای كه برام پيش اومده اينه كه من تقريبا ميشه گفت با همه اين موارد كنار اومدم اما مثل اينكه بدنم داره واكنش های منفی نشون ميده و ناخودآگاه من انگاری نمی خواد كنار بياد. شب می خوابم، صبح موقع بيدار شدن با سردرد شديد و دندون قروچه بيدار ميشم. و معلومه انقدر تو خواب خودم رو مچاله كردم كه بازو هام تا چند ساعت بعدش سنگين هستن و درد دارن. ريزش موی شديد هم دارم به اين شكل كه با هر تكون بدنم مثل بلند شدن و نشستن موهام ميريزه. باشگاه ورزشی ثبت نام كردم و هفته ای سه بار مرتب ورزش می كنم، ويتامين و مكمل غذايی ميخورم ولی انگار نه انگار. شما بگيد اگه شرايط جسميم يه درصد بهتر شده كه نشده. می خواستم از محضرتون بپرسم نظر شما راجع به واكنش منفی بدن من چی هست؟ به نظرتون من در اعماق وجودم شرايطی كه هست رو نپذيرفتم؟ چون كارای پدرم همچنان ادامه دار هست و صرفا ما گذشت كرديم و به روی خودمون نمياريم. از طرفی امكان اينكه برم مشاوره يا روانپزشک برام فراهم نيس. ممنون ميشم من رو راهنمايي كنيد