کتک زدن کودک چهار ساله

نام ارسال کننده محرمانه می باشد 225 بازدید

سلام خسته نباشین. من دانشجوام و یه پسر چهار ساله دارم مشکل من اینه که سرهر مسئله کوچیکی زود ازکوره در میرم و گاهی پسرمو خیلی بد کتک میزنم البته وقتایی که به حرفام گوش میکنه یکسره نوازشش میکنم و تو بغلم میگیرمش. بخدا به خاطر این اخلاقم خیلی گریه میکنم و ناراحتم اما اصلا درست نمیشم و خیلی هم لجبازم و دروغ هم برای من مثل بنزین رو آتشه. اصلا نمیتونم رفتارامو کنترل کنم اگه بچم یک خطایی کنه سریع عصبانی میشم و کتک میزنم و اون روزایی که صبح از خواب پا میشم و به خودم میگم که امروز دیگه به فرزند دلبندم دست نمیزنم اون روز بدتر از همیشه کتک میخوره از دستم.در ضمن اخلاق پسرم جوری که خیلی جیغ و داد و گریه میکنه.به خاطر این کارام هر روز از خدا مرگ میخوام .آخه چرا نمیتونم خودمو کنترل کنم؟در ضمن شوهرم هم خوبه.

اطلاعات تکمیلی

سن 25 جنسیت زن شغل خانه دار ودانشجوی روانشناسی وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاور کودک و نوجوان

با عرض سلام خدمت شما مادرعزیز

ممنون از اینکه ما رانتخاب کردید.

از صحبت های شما می توانم بفهمم که شاید به دلیل اینکه دانشجو هستید استرس زیادی دارید ، چرا که در ایتدای سوالتان این را مطرح کردید، که دانشجو هستم .

 قطعا مادر بودن، و تحصیل کردن برای شما مسولئیت های زیادی به همراه دارد ، اما به هیچ وجه ادامه این رفتارتان با کودکتان صحیح نیست ، و شما به دلیل والد بودن این حق را ندارید که کودکتان را تنبیه بدنی کنید. در ادامه می توانید از راهکارهای دیگر تربیتی که بدون خشونت است وهمچنین  کمک به رشد کودکتان و افزایش اعتماد به نفس او می شود، بهره بگیرید: ( مانند تقویت رفتارهایی که از نظر شما مطلوب است و و یا بازداری از پاداش....) همچنین می توانید از کمک همسرتان برای نگهداری کودکتان استفاده کنید .یا به هنگامی که فکر می کنید زمان از کوره در رفتن شما نزدیک است، حتما از کنار کودک دور شوید و از تکنیک های مربوط به کنترل خشم است استفاده کنید.تنبیه بدنی به مرور زمان شدتش و دفعاتش، اگر نتوانید خود را کنترل کنید افزایش پیدا می کند. که این بسیار خطرناک است.در نهایت علت رفتارتان پیدا کنید و انتظا رات خود را از کودک 4 سالتان متناسب با سن او تنظیم کنید، اینکه زمانی که حرف شما را گوش می دهد او را در آغوش می گیرید و بعضی از وقتها به شدت او را می زنید احساس امنیت کودک شما را که یک نیاز پایه و اساسی برای وی و در کنار نیاز به خوراک است، را از بین می برد.می توانم بفههم که خودتان از این واکنشتان چقدر ناراحت هستید، از شما خواهش می کنم در اسرع  وقتاز کمک،یک  روانشناس متخصص بهره بگیرید که ایشان بتوانند شما را بهتر راهنمایی کنند.

سپاسگزارم از زمانی که برای خودتون و کودک دلبندتان می گذارید .

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha