سردرگمی درباره زندگی

سلام دختری هجده ساله هستم در حال حاضر فاصله کمی با کنکور دارم ولی خیلی سردرگمم اصلا نمیدونم چی دوست دارم وقتی هم اینو به خانوادم ابراز میکنم میگن حالا تو کنکور بده رتبه خوب بیار بعدش خودت علاقمند میشی ولی میدونم شخصیت من اینجوری نیست که علاقمند بشم یکدفعه ای و حرفشونم منو عصبانی میکنه حس میکنم متوجه نیستن حال من چیه آدم بی هدفی نبودم من مدرسه تیزهوشان درس خوندم و متاسفانه اون مدرسه ای که من توش درس میخوندم نه تنها خدمات مناسب درسی ارایه نمیداد بلکه رفتار خیلی آزار دهنده ای داشتن باعث شد کامل من حال روحیم بهم بریزه واقعا حس میکنم افسرده شدم ساعت خوابم اشتهام همه چی بهم خوردن توان تصمیم گیری ندارم نمونش همین شغل و کنکور و این که نمیدونم چرا نمیتونستم بیام بیرون از اونجا خیلی وقته تفریح نکردم اصلا انگار یادم رفته چجوری نه چون شرایطشو ندارم گوشه گیر شدم میل ندارم و تقریبا من پنج شش ساله اینجوری شدم و خانوادمم این حال منو درک نمیکنن اصلا انتظارشون اینه که کنکورتو خوب بده در حالی که من نه تنها هدفی ندارم بلکه خیلی وقتا هم فکر مردن میاد تو ذهنم انقد که بی هدف شدم و این آزارم میده از طرفی اگر من بخوام همینجوری ادامه بدم خوب خیلی فرصتا از دست میره و من تا آخر عمرم درجا میزنم دلمم نمیخواد دوباره کنکور بدم حوصلشو ندارم یعنی باید امسال قبول شم ولی این بی هدفیم تمام انرژی منو میکشه چون اصلا نمیدونم برای چی باید قبول شم و چرا  باید چیکار کنم؟