حملات پانیک و ناراحتی از بیکاری

سلام . من در بچگیم پدرم رو از دست دادم . پدرم شغلش آزاد بود و اون سالها خودش رو بیمه نکرده بود . با مرگ پدرم ما زندگی سختی رو میگذروندیم . فقر و مشکلات مالی و نبودن بیمه و... روزهای خیلی بدی بود . من بزرگ شدم و رفتم دانشگاه و به هر سختی بود درسم رو تموم کردم به این امید که یک روز برم سرکار ( کلا دختر جاه طلبی هستم ) . به محض فارغ التحصیل شدنم خیلی تلاش کردم برای آزمون های استخدامی اما متاسفانه این بین شهر من اصلا نیرو نمیخواست و منم مجبور میشدم هر بار به صورت غیربومی برای مرکز استان ثبت نام کنم . یعنی رقابت سخت تر و سنگین تر. هر بار آزمون که داشتم کلی استرس به خودم وارد میکردم و ... این همه استرس منجر شد که یک روز که داشتم میرفتم آموزشگاه به صورت پاره وقت تدریس میکردم حمله پانیک بهم دست بده و از اون موقع مرتب حملات بیشتر و بیشتر میشد و منجر به حملات شبانه هم شد دردهای جسمی از جمله دردهای شدید قلبی . معده دردهای زیاد . اضطراب فراوان. و بی حسی دست ها هم بهش اضافه میشد . ناچارا به روانپزشک مراجعه کردم که با تجویز قرص مناسب خوب شدم الان خبری از اون حملات نیست و من برای آزمون های استخدامی شرکت میکنم و اصلا استرسی ندارم . 

از تدریس دست کشیدم چون ساعتی 6 تومن واقعا با این مخارج سنگین زندگی جور در نمی اومد . رفتم در کارهای هنری که شاید بتونم کمی هم که شده پولی برای خودم بدست بیارم لا اقل هزینه ثبت نام آزمونهام رو خودم بدم نه اینکه از خانوادم بگیرم . اما این بین چرم دوزی میخواستم انجام بدم که چرم های موجود در شهرمون خیلی زشت بودن . نمد دوزی کردم هیچ کس ازم خریداری نکرد و نقاشی روی سنگ . ناگفته نماند که دنبال نمایندگی بیمه هم رفتم اما در شهرمون ازش استقبال نشد . کار تمام وقت در شرکت بهم پیشنهاد شد که اون موقع ها اوج حملات پانیکم بود و هم اینکه تمام وقت بود و فرصتی نمیذاشت که درسام رو بخونم بی خیالش شدم و اون پیشنهاد کاری رو رد کردم .

من به درهای خیلی زیادی زدم تا یه کاری هر چند کوچیک گیرم بیاد اما گیرم نیومد . و الان از من یه شخصیت مغموم مونده . دختری که 25 سال سن داره . خیلی کم میخندم به نسبت اطرافیانم . در جمع دوستام نمیرم . دلتنگ هیچ کس نمیشم . به کسی پیام نمیدم . و دلم برای کسی نمی سوزه ! اگه مشکلی داشته باشه . 

حالا مشکلم اینه چرا مثل همسن و سال های خودم شاد نیستم ؟ اخلاقم خیلی فرق کرده اون موقع ها یه دختر پر شر و شور بودم اما الان خیلی گوشه گیرم و در فکر خودم هستم . 

 چیکار کنم قوی باشم ؟ تا در هرکاری که شکست میخورم نا امید میشم و شروع میکنم به گریه کردن . این روزها به قوی بودن خیلی محتاجم . اما بلد نیستم . 

از ترس اینکه تا آخر عمر بیکار بمونم دارم روانی میشم . شرایط ازدواج هم ندارم 

به روانشناس شهرمون مراجعه کردم اما مفید فایده نبود