دفاع نکردن از خود در برابر اطرافیان

درود بر شما

با توجه به اینکه سوال خاصی رو مطرح نکردید، چند نکته رو که به نظرم می‌رسه مناسب هست خدمتتون عرض می‌کنم. شما تصمیم گرفته‌اید که با روی خوش و مهربانی با دیگران رفتار کنید اما گاهی از جانب دیگران، مورد بدجنسی و کنایه و ... قرار گرفتید. شما الان دو تا انتخاب دارید. یا طبق مرام خودتون که مهربانی و روی خوش هست رفتار کنید، به هر حرفی واکنش نشون ندید و نهایتا ارتباط‌تون رو با افرادی که باعث رنجش‌تون میشن محدود کنید یا اینکه اجازه بدید رفتار نامناسب دیگران، رفتار و گفتار شما رو تحت تاثیر قرار بده و متقابلا جوابی بدید که اون لحظه اصطلاحا دل‌تون خنک بشه. پس اول خوب با خودتون فکر کنید که تصمیم‌تون چی هست. می خواهید تاثیرگذار باشید یا تاثیرپذیر؟

این نکته رو هم در نظر داشته باشید که هر رفتاری که تقویت بشه، حتما تکرار خواهد شد. مثلا اگر یک نفر مدام برای شما مزاحمت تلفنی ایجاد کنه و شما هر بار با خشم جوابش رو بدید یا التماس کنید که دیگه تماس نگیره، اون فرد توجهی رو که می‌خواسته، از شما دریافت می‌کنه و باز هم مزاحمتون خواهد شد. اما اگر هیچ پاسخی دریافت نکنه چی؟ اگر ببینه فقط داره وقت و هزینه‌ی خودش رو هدر میده و از جانب شما پاسخ و عکس‌العملی نمی‌بینه چی؟ انگیزه‌ای برای ادامه خواهد داشت؟

اینکه با خودتون فکر کنید چی میشه که جاری‌تون مدام به دیگران تاکید می‌کنند که شما زیبا نیستید؟ زیبایی، نسبی و سلیقه‌ای هست و کسی که از نظر من زیبا نیست، ممکنه از نظر دیگری اتفاقا خیلی هم زیبا باشه. یا یک نفر نسبت به یک نفر دیگه زیباتر باشه از نظر من. و خب بیایین فرض کنیم که شما از نظر جاری‌تون خیلی هم زشت هستید! چه اشکالی داره؟ ایشون می‌تونن هر نظری درباره‌ی ظاهر شما داشته باشن. می‌تونن هرجایی دل‌شون خواست درباره‌ی شما صحبت کنند. چه اهمیتی داره؟ آیا من و شما قادریم رفتار دیگران رو کنترل کنیم و تغییر بدیم؟ آیا اگر کسی هزار بار بگه که شما از نظرش زیبا نیستید، چیزی از زیبایی شما کم میشه؟ و یک سوال عمیق‌تر: واقعا چه چیزی ما انسان‌ها رو زیبا می‌کنه؟ قد و رنگ چشم و رنگ پوست و ... فاکتورهایی که در انتخاب‌شون نقشی نداشته‌ایم؟ یا افکار زیبا، گفتار نیک و رفتارهای توام با انسانیت و مهربانی با دیگران؟

به خدای بزرگ می‌سپارم‌تون