رفتار كودک شانزده ماهه

درود و سلام ، وقت خوش. رشد کودک یک جریان مستمر و پیوسته است که بطور همه جانبه ابعاد مختلف را رشد می دهد و افت و اختلال در یک یا دو بنیان مهم میتواند سبب بروز اختلالهایی بشود البته در صورتیکه شدید نباشند و یا علائم زیاد و فراگیری نداشته باشند، با توجه به حجم بسیار عظیم و انبوه رشد نورونهای عصبی در سیستم عصب مرکزی(مغز)، بسیاری از این اختلالها بهبودی خودبخودی پیدا می کنند ولی نکته ی منفی و نگران کننده اینست که اگر منتظر این فرآیند بهبود خودبخودی بمانیم ولی این اتفاق رخ ندهد متاسفانه در پایان این دوره های بحرانی رشدی قرار خواهیم داشت و دیگر امکان بازگشت نخواهیم داشت و پروسه ی توانمندسازی رشد عصبی بسیار بسیار مشکل خواهد شد و نتایج حاصله هم قطعا کیفیت توانبخشی بهنگام و زودهنگام را نخواهند داشت و از طرف دیگر به تعداد جلسات بیشتر و دوره های زمانی طولانی تری نیاز خواهیم داشت که بالطبع مستلزم صرف هزینه های بالاتر خواهد بود.

خواب کودک ماحصل برآیند عملکرد مشترک حس عمقی و حس تعادلی در حس های بنیادین و همچنین کنترل حس های شنیداری و بینایی در حس های سطح دوم ( حس های دیستال ) است و تداوم آن در قالب عملکرد سیستم بویایی وابسته به سیستم های پل مغزی و شبکه مشبک ساقه مغزی می باشد. در مورد کودکانی همانند فرزند شما که دارای سیستمهای سطح هوشیاری و برانگیزاننده ی بالا- که معمولا از خوابیدن ترس دارند و بعدها این ترس به ترس از تاریکی تبدیل خواهد شد، بسیار بهتر است که در کنار انجام فعالیتها و بازیهای جسمانی جهت تخلیه انرژی ایشان، باید بازیهایی در جهت افزایش کنترل بر سیستمهای بینایی (تمرینات ساده ی اتاق تاریک در سطح اول در قالب نور بازی و یا انجام تمرینات با چشمهای بسته در طول روز یا بازی قایم باشک) و همچنین بازیهایی جهت افزایش کنترل بر سیستمهای شنوایی ( نظیر یافتن منبع صدا، تقلید ریتم شنیداری و نواخت یا ضرباهنگ ها) میتواند بسیار کمک کننده باشد همچنین در هنگام خواباندن در کنار دیوار و یا منبع بویایی با رایحه های خاک و کاهگل در نزدیکی ایشان و کنترل کردن دمای هوا میتواند در افزایش طول مدت خواب بسیار مفید و ارزشمند باشد.

البته میتوانید از متخصصان کاردرمانگر(ارگوتراپیست) در حیطه بازی درمانی نیز کمک بگیرید تا با ویزیت چهره به چهره ی کودکتان بتوانند کمک بهتری بکنند و تمرینات دقیق تر و مرحله به مرحله ای خدمتتان ارائه نمایند.

دغدغه و نگرانی سرکارعالی در خصوص پیشرفت این موضوع در جهت تبدیل شدن به اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی ADHD نیز میتواند بجا باشد و باید بطور سالانه مورد رصد و بررسی قرار بگیرد.

سپاس فراوان از پرسش ارزشمندتان * سربلند باشید.