عدم تمایل به بچه دار شدن

سلام وقت بخیر. مساله ای به مدت چند ساله که منو درگیر خودش کرده مخصوصا بعد از فهمیدن تمایل همسرم به فرزندآوری این معضل شکل شدیدتری به خودش گرفته. من از بغل کردن نوزاد بیزارم اصلا اون حس مثبتی که همه ازش حرف میزنن رو نمیفهمم برادرزاده ام رو خیلی دوست دارم و برام مهمه ولی موقع نوزادیش فقط یک بار بغلش کردم و اون هم زمانی بود که زن داداشم بچه رو داد بغلم و سی ثانیه بعد با اولین "میدیش به من؟" که از زبون خواهرم در اومد بچه رو دادم به اون

امشب واقعا بصورت جدی فکر کردم اصلا یادم نمیاد بچه ای رو از روی میل و علاقه مثلا دو سه دقیقه بغل کرده باشم و کلافه و اذیت نشده باشم 

کسی بهم بگه بیا بچه رو بگیر واقعا نمیتونم این کارو بکنم حتی از دست زدن به نوزاد خوشم نمیاد زیادی نرم و آسیب پذیره

توی بیمارستان مهندسم و جزو کادر درمان نیستم که این قبیل مسائل برام عادی باشه برای راند بخش nicu رفته بودم که یکی از پرسنل گفت بیا این بچه رو ببین و بچه ای رو که هر دو دست و پاش بدون انگشت بود رو نشونم داد بچه های شکاف کامی  بچه های نارس و اینتوبه و… رو توی محیط کارم زیاد میبینم و متاسفانه چند نوزاد هم جلوی چشمم فوت شدن  

با اون روحیه بد از قبل ؛ کارم هم مزید بر علت شد که کلا این مساله برام تبدیل بشه به دغدغه و وسواس فکری

طوری که هم تمایلی به در آغوش کشیدن نوزاد نداشته باشم و هم کلا نتونم به فرزند آوری بطور جدی فکر کنم.