من و همسرم ۱۰ ماهه عقد هستیم و فاصله مکانیمون حدود ۱ساعته

برحسب شرایط من بیشتر میرم خونشون و هر وقت میرم ۱ الی ۲روز پیشش میمونم

همسرم دوستی داره که سالهاست با هم هستند همیشه همدیگرو

می بینند الان حدود ۱ الی ۲ ماهه  این دیدار ها بیشتر شده

به قول خودش قبلا هم همین جور بوده ولی بعد عقدمون کمتر شد به دلیل  اینکه شرایط کاری همسرم بیشتر شد

اما حالا که وقتش آزادتره رابطه شون بیشتر شده

و البته رابطه اش با من همون جوریه هست که از اول بود حالا

وقتی دیدم که این رابطه بیشتر شده ناراحت شدم  

چرا ؟؟

چون که ۱. پیش میاد ۱ هفته الی ۱۰ روز ما همدیگرو نمیبینیم ولی ایشون حتما دوستشونو میبینن  

۲.و اینکه  ایشون توی همون ۱ الی ۲ روز که من هستم قرار میذارن

من واقعا ناراحت شدم بهشون گله کردم با خوبی که شما دوستتونو میبینید ولی منو نمیای ببینی مریض بودم نیومدی

گفتم انگار با ایشون بیشتر از با من بودن بهت خوش میگذره

گفتند تو نباید خودتو با اون مقایسه کنی

 تو نباید ناراحت بشی تو در قلب من هستی و جایگاهت با اون فرق داره  

حالا جدیدا که غر زدم و گله کردن پنهان میکنن ولی بازم میرن

دفعه آخر که گفتن بیا پیشم منم نرفتم اومدن خونمون یک هدیه هم برام گرفتن با یک گل

دفعه بعد که رفتم خونشون گفتند جایی کار دارم بعدم میرم باشگاه حدود ۶ ساعت من تنها بودم

حدس زدم رفته پیش دوستش ولی منم خودمو سرگرم کردم و اصلا ناراحت نشدم ولی فرداش مطمئن شدم رفته بوده پیش دوستش ناراحتم الان خیلی اصلا جوری هست که نمیشه دیگه گفت چون ادامه دادنش جالب نیست و مطمئنا جواب خوبی نمیده و خدای نکرده بحث ایجاد میکنه

 نمیدونم چی بگم یا چیکار کنم؟  

و تمام اینها در صورتی که همسرم کاملا سالم و عاقل هستن با هم رابطه خوبی داریم و میدونم تفریحشون با دوستش یه تفریح سالمه ولی به نظرم زیاده

حالا نمیدونم چیکار باید کرد ؟؟

اطلاعات تکمیلی

سن ۲۸ جنسیت زن شغل خانه دار وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاور خانواده و زوج درمانی

با سلام و وقت بخیر
تعریف ما از رابطه با توقعات و رفتارهای ما با همسرمون تاثیر مستقیم داره ، اگر تعریف من از رابطه این باشه که بعد از ازدواج من و همسرم باید مثل یک روح در دو بدن باشیم و در نتیجه تمام اوقات مشترک ما باید برای هم صرف بشه طبیعیه که از مراودات اجتماعی و دوستانه همسرمون ناراحت بشیم . نکته دوم اینه که لازمه برای ایجاد ارتباط صمیمانه تر مهارت ارتباط صحیح و درخواست کردن محترمانه رو بلد باشیم ، به شما توصیه میکنم ابتدا در تعریفتون از زندگی مشترک بازبینی داشته باشید ، در زندگی مشترک 1+1 برایر با 1 نمیشه ، حتی برابر با 2 هم نمیشه ، بلکه برابر با 3 میشه یعنی من ، همسرم و مای رابطه ، لازمه در شرایط مساعدی در اینباره با همسرتون گفتگو کنید و حریم شخصی و اوقات شخصی خودتون رو مشخص کنید و برای مای رابطه هم اوقات مشترک تعریف کنید تا هر کدومتون علاوه بر اینکه از مراودات فردی با اطرافیان احساس رضایت پیدا می کنید برای اوقات باهم بودن هم لحظه شماری کنید . یقینا این حق شماست که از علاقه همسرتون مطمئن باشید اما صحیح مطرح نکردن این درخواست موجب رنجش میشه و رفته رفته شما رو از هم دورتر خواهد کرد ، اگر احساس میکنید رابطه شما دچار تیرگی های جدی شده و یا در خودتون هیجانات غیز قابل کنترلی احساس می کنید حتما به زوج درمانگر مراجعه کنید.
موفق باشید

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha