سلام دوست عزیزم
متاسفم که اینچنین احساساتی رو تجربه میکنید. نمیدونم دعوا و برخوردهای خانوادهی همسرتون با شما چه علتی داشته اما همینکه کار به خشونت لفظی و درگیری فیزیکی میرسه، نشوندهندهی این هست که یک جای کار اشتباهه. و متاسفانه شما با آزار دادن خودتون و فرزندتون، دارید همون اشتباه رو به نوعی تکرار میکنید. این نکته رو خدمتتون یادآوری میکنم که ما در زندگی، مسئول رفتار خودمون هستیم. درک میکنم اینکه نتونستید مانع درگیری دیگران با مادرتون بشید چقدر میتونه ناراحتکننده باشه. شما مسئول اون رفتار نیستید اما در قبال رفتار خودتون با فرزندتون حتما مسئولیت دارید. شاید بهتر باشه از همین امروز، دربارهی مهارتهای کنترل خشم مطالعه کنید و یاد بگیرید. و هرجا دیدید کار داره به دعوا و درگیری میرسه، بحث رو به اون شکل ادامه ندید تا از بدترشدن اوضاع جلوگیری کرده باشید. ضمن اینکه همیشه سکوت کردن اصولا نمیتونه روش خوبی باشه. گاهی لازمه صحبت کنید و بدون بیاحترامی و اضطراب، حرفتون رو بگید و حل مساله کنید.
اگر احساس میکنید نیاز به مراجعه به مشاور به صورت حضوری و یا روانپزشک دارید، حتما این کار رو انجام بدید. چه چیزی مهمتر از سلامت روانی و جسمی خودتون و متعاقبا خانوادهتون؟
به خدای بزرگ میسپارمتون
وای بر من عزیزم خیلی ناراحت شدم راستش اعصابم ریخت بهم واقعاً چه خانواده هایی پیدا میشن شوهرت چی میگه طرفه توست یا خانواده اش؟ اگر مطمئنی طرف خانواده اش هست هر جور شده جدا شو من اگر جای شما بودم همین کارو میکردم اونا حرمت مادر عزیزت رو شکستند سر هر چی که بوده حتی اگر مادر شما مقصر بوده حق نداشتن کتک کاری کنند چه بی شخصیت... خودت رو نجات بده عزیزم
متاسفانه نمی تونم جدا بشم
همسرمو دوست دارم نمی تونم دخترمو بی پدر یا بی مادر کنم