مقاومت برای نخوابیدن و لجبازی مداوم کودک

بانوی عزیز و همراه خوب نی نی سایت سلام، ممنون از پیامتون. درباره موضوعی که مطرح کردید اگر مسائل جسمانی و مغزی کودک کاملا سالم باشه و مساله ای در اون حوزه وجود نداشته باشه بچه ها عموما به دو دلیل بد رفتاری میکنند: ۱-نگرفتن توجه از پدر و‌ مادر ۲-توجه بیش از اندازه گرفتن از پدر و مادر 

در رابطه با توصیفهایی که کردید در حال حاضر دخترتون دارای نشانه های اضطراب کودکان هست که به احتمال زیاد با به دنیا اومدن برادرش این سطح اضطراب بیشتر هم شده، نشونه هایی مثل عدم تمایل به دستشویی کردن، ناخن جویدن، لجبازی همه نشون دهنده اضطراب هستند و کم کردن این سطح اضطراب خیلی زیاد بستگی به رفتار شما و پدرش با دخترتون داره. در ابتدا سوالی از شما دارم اینکه آیا در دوران بارداری استرس داشتید یا خیر و اینکه الان محیط خونه تنش زا هست یا ارومه؟ به این دلیل که استرس حتی در دوران بارداری هم روی جنین اثر گذار هست و بعد از تولد هم خودش رو نشون میده، و سوال بعد اینکه ایا فرزندتون زمانهایی بوده که در این سه سال از شما به دلیل خاصی جدا شده باشه تا اون اتفاق باعث ترس از دست دادن شما و جدایی باشه یا خیر؟ در صورتی که پاسخ شما به هردوی این سوال خیر است دختر شما در حال حاضر در سن اضطراب جدایی قرار دارد که این موضوع هم زمان با به دنیا آمدن برادرش هم شده،اگر ویش از تولد برادرش توجه شما طور دیگری بوده یا خیلی در کانون توجه بوده و الان حس میکنه این توجه کمتر شده سعی کنید در کارهای مربوط به برادرش او را هم شریک کنید مثلا با هم برای برادرش شیر، سوپ یا ماده غذایی که باید بخورد درست کنید، اگر چیزی برای برادر میخرید یک چیز کوچکتر هم برای دخترتان بخرید و بگویید این هدیه از طرف برادر کوچکترت هست( اما تعداد دفعات این کار نا منظم باشد که به صورت عادت و توقع در نیاید) ، باید مطمنش کنید که دوستش دارید و برادرش هم از اینکه یک خواهر دارد خیلی خوشحال است، برای دستشویی رفتن به او فشار نیارید اما وقتی خودش را خیس میکند دعوایش نکنید فحش ندید و از این موضوع برای تحقیر کردن بچه جلوی دیگران استفاده نکنید فقط به او بگویید چون دختر بزرگی شدی ازت میخوام هربار که حس کردی دلت پر شده یا باید بری دستشویی بهمون بگی، شب قبل از خواب حتما دستشویی بره، لباس گرم تنش باشه، و مایعات یا سردی قبل از خواب نخوره، موقعی که داخل اتاق میره و در رو میبنده میگه میخوام تنها باشم هم بهش بگید دوست دارید با هم دوست باشید و صحبت کنید هر موقع دوست داری بیا بیرون و بعد بهش محبت کنید اما هرگز با گریه و فریاد و اصرار سعی نکنید از اتاق بیرون بیاوریدش چون این توجه یاعث تقویت رفتار و تبدیل شدن آن به یک بازی میشود، در مواقعی که لجبازی میکنه هم شما خلاف حرفی که میزنه رو با اصرار بهش نگید تنها یک یا دوبار قاطعانه حرفتون رو بزنید و بعد اجازه بدید خودش انتخاب کنه چیکار کنه حتی اگر گریه و فریاد هم زد کوتاه نیایید و وارد اون چند لحظه نمایشی که در نهایت از شما یک مادر عاجز میسازه نشوید. امیدوارم کمی از موضوع برای شما روشن شده باشد اگر مجددا سوالی داشتید مطرح بفرمایید. ایام به کام