کم شدن علاقه به شوهر

سلام

من دو ساله ازدواج کردم،یک دختر هفت ماهه دارم،ده سال تفاوت سنی با شوهرم دارم،من سواد دار و تحصیل کردم و شوهرم تا کلاس هفتم سواد داره....قبل ازدواج یک سال خواستگارم بود و مدام می اومد خواستگاری،تا این که بله رو گرفت،بعد عروسی زندگی خوشبختی داشتم،ولی شوهرم زود جوش و زودم قهر میکنه،همیشه من آشتی می کردم و منت کشی میکردم....و به خواست خودش حاملە شدم،...

ولی بعد به دنیا اومدن دخترم خیلی تغییر کرده،نیش زبون پیدا کرده، توهین میکنه به خانوادم، میخواد دست روم بلند کنه...میدونه بخاطر دخترم نمیتونم ترکش کنم پاشو از گلیمش درازتر کرده،وقتی دخترم بیست روز بود به دنیا اومده بود،یک روز صبح یک دعوای حسابی باهام راه انداخت،خیلی به خودم و خانوادم  توهین کرد و چند تا هم زد به دست و پام و هرچی از دهانش در اومد بهم گفت،خیلی دلم شکست و از اون روز ،روز به روز عشقم بهش کم میشه،حتی دوست ندارم باهاش رابطه داشته باشم، وقتی هم باهاش رابطه دارم هیچ لذتی نمیبرم چون مثل سابق عشقش نیستم....دخترم و دوست داره ولی تا وقتی که گریه نکنه، وقتی گریه میکنه داد میزنه رو سرم که بزنش،منم انکار میکنم و میگم بچه است اونم دعوا راه میندازه،سعی میکنه بچه رو اذیت کنه تا من و زجر بده،، مدام زخم زبان میزنه،هی سعی میکنم باهاش راه بیام، وقتی عصبانی میشه وسایل میشکنه، تا حالا سه گوشی و خرابش کرده...چند شب پیش باهام یک دعوا راه انداخت که زد به خط آخر،هر چیزی که از دهش در اومد بهم گفت،خواست دست روم بلند کنه که نکرد،خواستم برم گفت برو ولی بخاطر دخترم پشیمان شدم،منم اون شب هرچی که تو دلم بود خوب و بد همشو بهش گفتم،و بهش گفتم دیگر به هیچ وجه هیچ رابطه ای باهاش بر قرار نمیکنم،فقط فیلم یک خانواده  خوشبخت و بازی میکنیم جلو مردم، و در خانه مثله غریبه ها میشینم..میخوام رو حرفم وایسم تا بتونم به خدا گاهی فکر خودکشی به سرم میزنه و به خاطر دخترم پشیمان میشم...و اینم بگم شوهرم هیچ وقت دروغ نمیگه و از اون جور مردا نیست که به زنی دیگری چشم داشته باشه