2723

سلام من یک پسر 3 ساله دارم بعضی وقتا خیلی دعواش میکنم و سرش داد میزنم بعد خودم پشیمون میشم و عذاب وجدان میگیرم نمیدونم چطور عصبانیتمو بیشتر کنترل کنم و بچه رو دعوا نکنم خیلی واسش ناراحت میشم جدیدا اونم از من یاد گرفته تا ناراحت میشه از چیزی داد میزنه نمیدونم چطور این عادت رو واسه خودم و و پسرم رو ترک کنم تو رو خدا راهنمایی کنید ممنون میشم

اطلاعات تکمیلی

سن 35 جنسیت زن شغل خانه دار
پاسخ مشاور

مشاور خانواده

سلام عزیزم کنترل خشم می تواند افراد را از خطرات احتمالی و از پیامدهای مخرب ناشی از کنترل نشدن آن جلوگیری کند. هر شخصی در طول روز با هیجانات مختلفی روبرو است، یکی از این هیجانات خشم است که پاسخ دادن به این غریزه با حالت تهاجمی رو به رو است. یکی از گام های اساسی در روانشناسی کنترل هیجانات است که در اکثر مواقع باعث جلوگیری از مشکل و آسیب در فرد و اطرافیان خواهد شد. هر فردی خشم یا پرخاشگری را در زندگی روزمره خود تجربه خواهد کرد، نمی توان بسادگی از چیزی که باعث خشم شده دوری کرد اما می توان واکنش های خود را کنترل سازیم. عوامل مختلفی باعث پرخاشگری در انسان می شود که بعنوان یکی از شایعترین این موضوعات می توان به ناکامی فرد در تحقق خواسته اش اشاره کرد. معمولا بسیاری از زندانیان و محکومان به قتل علت وقوع جرم خود را کنترل نکردن لحظه ای خشم خود اعلام می کنند. اثرات کنترل نداشتن روی خشم خود می تواند زندگی اجتماعی افراد را تحت تأثیر قرار دهد و روابط آنها را با اطرافیان خدشه دار کند. مهم ترین و مؤثرترین راهکار برای کنترل خشم و پرخاشگری آموزش است. آموزش های در سطح فردی (آموزش مهارت های زندگی) و خانواده (آموزش های روابط و خانواده درمانی) . اینکه والدین به خاطر فرزندانشان عصبانی شوند یک اتفاق عادی می باشد، رفتار با کودکان در مقابل مدیریت آنها کار مشکلی می باشد و در هر کودک متفاوت است و در برخی موارد می تواند شما را عصبی و خشمگین کند اما هدف این است که خشم خودتان را کنترل کنید و در نهایت آرامش با او رفتار کنید.

۱- قبل از اینکه واکنشی نشان دهید توصیه می شود نفس عمیق بکشید، شاید رفتار کودک شما برایتان ناراحت کننده باشد ولی بهتر است سعی کنید تا خشم خود را کنترل کنید و با نهایت آرامش برخورد کنید. مطمئن باشید این بهترین کار است و کمترین عوارض را در تربیت فرزند خواهد داشت.

۲- بیرون از اتاق کودکتان بمانید که این کار در کنترل خشم شما بسیار مؤثر می باشد، پس از اینکه احساس کردید عصبی نیستید وارد اتاق شوید و با فرزندتان در نهایت آرامش حرف بزنید و آن را کنترل کنید. کودکان در سنین کودکی انرژی زیادی دارند به همین دلیل فعالیت می کنند و کمتر می خوابند البته تا زمانی که انرژی شان تمام شده باشد و کودکان درحال رشد کنجکاو هستند  و شماهم با روحیه او مطابقت کنید و سر هر کاری که فرزندتان انجام می دهد خشمگین نشوید و باید قادر باشید خشم خود را کنترل کنید و سر هر اتفاقی عصبی نشوید. نتیجه عصبانیت والدین در برابر کودکان باخت باخت است و تبعات بسیاری دارد و ممکن است در آینده روی شخصیت کودکان تأثیرگذار باشد. چنانچه در دوران کودکی بتوانیم رفتارهای خودکنترلی داشته باشیم و خشم تان را در برابر کودکتان مهار کنید، قدمی مثبت در جهت شکل گیری شخصیت او برداشته اید. موفق باشید.

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha