تردید برای ازدواج

طبق صحبت‌های شما به نظر می‌رسد آقا قصد ازدواج ندارند و این موضوع را بارها به شما گفته‌اند اما شما نخواسته‌اید حرف ایشان را بشنوید چراکه حرفشان دلخواه شما نبوده است، و انکار کرده‌اید؛ مثلاً ممکن است با خود گفته باشید شاید تصمیم‌ او عوض شود یا با محبت‌هایی که از من می‌بیند بالاخره تن به ازدواج دهد، یا وقتی می‌بیند خواستگارهایم را رد می‌کنم عذاب وجدان بگیرد و برای ازدواج قدم بردارد. شاید ایشان دوست خوبی باشند، محبت کنند یا به لحاظ احساسی به شما نزدیک باشند اما لازم است بدانید که ازدواج نمی‌دهند. اینکه ایشان به شما می‌گویند اگر می‌خواستم ازدواج کنم حتما با شما ازدواج می‌کردم حرفی نیست که شما بخواهید رویش حساب کنید (به قول عامیانه‌تر خودتان را با این حرفها گول نزنید). توصیه می‌کنم اگر در زندگی قصدتان تشکیل خانواده و ازدواج است با کمک یک مشاور یا رواندرمانگر از ایشان جدا شوید.
لازم است روی دو نکته تاکید کنم:
اول: شما بر اراده و قصد انسان دیگری نمی‌توانید غلبه کنید؛ 
دوم: شما دارید خواستگارهایتان را به انتخاب و اختیار خود رد می‌کنید و از این بابت نمیدانم که آیا می‌خواهید در دوستتان احساس گناه به وجود بیاورید یا بعداً سرش منت بگذارید که به خاطر تو بود که من ازدواج نکردم و این طور تحت فشار قرار بگیرد (که اگر از من می‌شنوید بعداً ممکن است بگویند که تو خودت این کار را کردی، من که بهت نگفته بودم، می‌خواستی نکنی...!)