سلام .من یه پسر 9 ماهه  دارم 

کاراش خیلی اذیتم میکنه .طوری که بعضی وقتا آرزو میکنم هیچوقت وجود نداشت کسی رو هم ندارم کمکم باشه .ولی دلیل عصبانیت من پسرم نیست .چون قبل از به دنیا اومدن اون هم من به همین اندازه عصبی بودم 

خیلی زود جوش میارم .بیشتر بخاطر ندونم کاری ها و بلند پروازی های همسرم که منجر به شکست و ضرر میشه اعصابم خورد میشه 

شوهرم کارت عابری که پول فروش مغازه میره روش رو گاهی میده به یکی از همکاراش که از روش پول بردارن 

هرچی بهش میگم نکن گوش نمیده .یکبار بخاطر این قضیه زدم تو گوشش 

یکبارم بخاطر اینکه رفته بود خرید و جنس زیاد بهش انداخته بودن و ضرر کردیم زدم تو دهنش 

اما اون هیچوقت دست رو من بلند نکرده 

خیلی آرومه. ولی من سر هر چیزی که ناراحتم کنه فوری عکس العمل نشون میدم . بیشترم دلم میخواد ناراحتیم رو روی شوهرم خالی کنم .....شاید چون بیشتر از همه باعث ناراحتیم شده با بی خیالیش.

نمیدونم چیکار کنم .خیلی دلم میخواد یه خانوم آروم باشم اما نمیتونم 

همسرم رو دوست دارم اما واقعا از ناراحت کردنش خوشحال میشم


اطلاعات تکمیلی

سن 24 جنسیت زن شغل خانه دار وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاور خانواده

سلام عزیزم. پیامت من رو متعجب کرد. از طرفی خوشحالم که به اشتباهاتت آگاهی و این می تونه قدم مثبتی در شروع راه تغییر باشه و از طرفی نگرانم که این صبوری همسرت تا کی ادامه خواهد داشت؟ اینکه همسرت اشتباهات حرفه ای در شغلشون دارن طبیعی هست تا حدی، مگر اینکه تعداد این خطاها زیاد باشه. ولی در اون صورت هم شما حق نداری مرزهای بین فردی رو بشکنی و وارد حیطه تصمیم گیری ایشون بشی و بدتر اینکه به ایشون توهین کنی و خشونت فیزیکی بخرج بدی. حدس میزنم ریشه ی این خشم به عقبتر برمیگرده. مثلا انتخاب اولیه شما برای ازدواج از سر ناچاری یا بدون رضایت قلبی بوده و حالا تحمل شرایط برات سخت شده و به هر بهانه ای خشمت رو بیرون میریزی. مشکل هرچه که هست بدلیل وجود کودک معصومت اکیدا توصیه میکنم به یک روانشناس یا مشاور حاذق مراجعه کن و جلوی خسارتهای بیشتر رو بگیر.

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha