رفیق بازی شوهرم

سلام 

من 19 سالمه و همسرم 23. دوسال عقد بودیم و چهار ماهه که عروسی کردیم. اوایل خیلی رفیق باز بود طوری که همه وقتشو با رفقاش میگذروند و الکی میگفت میرم دنبال کار. تا اینکه من فهمیدم و کم کم گیر دادنام شروع شد. خلاصه بعد از کلی سختی تونستم درستش کنم تا وقتی که عروسی کردیم 

از وقتی که عروسی کردیم و اومدیم خونه خودمون خیلی بی بند و بارتر شده کم کم شروع کرد. منم بخش چیزی نمیگفتم میگفتم شاید الان دیگه درک کنه بفهمه که تنهام تو خونه و نباید بره. اما هربار بدتر میشه. تو این چند روز خیلی فشار بهم اومد تنهایی شب ها و اینکه کاری داشتم باید پیشش التماس کنم تا ببرتم بازار. یا بیرون اما دوستاش در الویتش هستند. و اینم بگم که تنها حتی نمیذاره تا سر کوچه برم. منم واسه این رفتارهاش باهاش قهر کردم. میدونم کارم خیلی اشتباه بود اما خیلی تحت فشار بودم. الان هم دو ، سه روزه که قهرم و اون انگاری براش مهم نیست و حس میکنم چون اصلا باهاش حرف نمیزنم خیلی آزادتره و بی بند و بارتر انگار خوشحاله. تا دیشب پیشقدم شد اما در مورد اشتباهش که حرف میزنم بحثو عوض میکنه یا میندازه تقصیر خودم. منم هنوز باهاش سرسنگینم ولی اون هنوزم عین خیالش نیست. میخواستم ازتون بخوام راهکار بدید که بتونم مسئولیت پذیری رو بهش یادآور بشم. و اینکه چرا عروسی کردیم بی بند و بار شده؟

و سوال سومم اینکه با وجودی که بهش گیر نمیدادم و آزاد بود و خودش میگفت زن خوبی برای منی و منو درک میکنی حالا چرا سرسنگینی من براش مهم نیست و یه فرصت براش ایجاد شده تا وقت بیشتری رو با دوستاش بگذرونه؟ 

البته اینم بگم به خواسته اون دانشگاه مو ول کردم و نرفتم و قید همه دوستامو زدم و حتی میگفت با مامانتم نری, نرفتم 

پیشاپیش ممنونم از راهنماییتون 🌷🌷