ناتوانی برای انتخاب راه درست زندگی

سلام وقت بخیر 

دختری ۲۲ ساله هستم که هیچ وقت نمیفهمم ته دلم چی میخوام یا نمیتونم با خودم صادق باشم. بارها تلاش کردم که بفهمم چی میخوام و دنبال چی میگردم آیا احساسم هدفم واقعیه یا نه اما باز متوجه نشدم.

مثلا دوره کنکور که رشته انسانی بودم ، با توجه به اینکه همکلاسی هایم تمرکزشان روی روانشناسی و بیش‌تر رشته حقوق بود منم تصمیم گرفتم حقوق بخونم. دانشگاه علم و هنر حسابداری قبول شدم علاوه بر اینکه حسابداری را دوست نداشتم احساس ناکامی میکردم و برای اینکه کمتر از بقیه نباشم به دانشگاه آزاد رفتم و بدون کنکور دانشجوی رشته حقوق شدم. با گذر زمان با پارتی بازی با اینکه دانشجوی ترم سه بودم وارد محل کار پیش دبستانی شدم و احساس کردم در کنار کودکان حالم خوب است و تدریس در هر مقطعی باعث می‌شود نسبت به خودم حس خوبی داشته باشم. اما باز فکرم پیش رشته حقوق بود و دلم قلقلک میشد و میشه که برم برای وکالت یا سر دفتری بخوانم تا پولدار شوم و همینطور حس میکنم با قبولی در وکالت همه فکر می‌کنند چقدر من باهوش و با استعداد و پولدارم. از طرفی دلم نمیخواهد با مردان غریبه بحث کنم یا آنقدر باهاشون در تعامل باشم که رابطه با مردان برام عادی بشه. دلم میخواد در برابر نامحرم با حیاترین باشم و در برابر همسرم بی حیاترین . گاهی اوقات در محل کار مدرسه که مدیر و معاون آقای فلانی موجب خنده ام می‌شوند یا برای اینکه فکر نکنند و برداشت کلی نکنند که محجبه ها بداخلاقند مجبوری به آنها لبخند میزنم یا حرفاشونو با لبخند تایید میکنم بسیار عذاب وجدان میگیرم و با خودم کلنجار می‌روم که نکند همسرم راضی نباشد یا همسر همکارم راضی نباشد زنی به روی همسرش بخنده و عواقب بد دنیوی و اخروی داشته باشم. گاهی اوقات فکر میکنم حتما بخاطر اینکه بابت مشکلات خانوادگی نتوانستم دانشجوی موفقی در رشته حقوق باشم این مسائل را برای خودم مطرح میکنم . خیلی گیجم و نیتم را نمیدانم و نمیفهمم کدوم راه درسته