رابطه دخترم با خانواده همسرم

نام ارسال کننده محرمانه می باشد 119 بازدید

با سلام  و احترام 

من دو دختر 4 ساله و 1 ساله دارم که در یک ساختمان دو طبقه به همراه خانواده همسرم زندگی می کنم مشکل من : دختر 4 ساله ام از صبح که از خواب بیدار میشه اصرار داره بره خونه خانواده همسرم و اگه اجازه ندم جیغ و گریه های وحشتناکی می کنه و اگه اجازه بدم، خیلی طول میکشه که برگرده خونه حتی اگه برم دنبالش نمیاد و موضوع مهم تر این که خانواده همسرم اصلا به رژیم غذایی بچه ها اهمیت نمی دهند و اکثر مواقع به جای میوه ،ناهار و... ، به دخترم بستنی می دهند که حتی شده در طول روز 4 تا بستنی خورده و اصلا غذا نخورده ، بارها با خانواده همسرم صحبت کردم اما فایده ای نداشته و البته خودم خیلی توی خونه با دخترم بازی می کنم اما چون برای رفتارهای دخترم قانون دارم (قانون محرومیت، و ...) اون ترجیح میده بره جایی که آزاد باشه . لطفا من رو راهنمایی کنید که چطور رابطه دخترم رو با خانواده  همسرم مدیریت کنم. با تشکر فراوان


اطلاعات تکمیلی

سن 30 جنسیت زن شغل خانه دار وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

روانشناس و مشاور

سلام
نزدیک بودن به خانواده ها چه خانواده خود و چه خانواده همسر همواره مشکلات خاص خود را دارد که بایستی به عنوان بخشی از ارتباط بصورت نزدیک آنها را پذیرفت. اما در هر سن و هر برهه از زمان این مشکلات شکل خاص خود را پیدا میکند. در این بین نوع رفتار شماست که بسیار بسیار تعیین کننده است. همانطور که شما مطرح کردید فرزند شما به دلیل وجود آزادی بیشتر تمایل دارد که به دیدار آنها برود و از طرفی خانواده همسر هم به قوانین شما احترام نمی گذارند. اما نکته ای که در این بین به وضوح به چشم می خورد این است که دختر شما با جیغ کشیدن و نا آرامی توانسته به خواسته شما برسد و این یعنی تقویت. رفتار اشتباه او تقویت شده است. این که او عادت کند با جیغ کشیدن و نا آرامی به خواسته های خود برسد برای شما در آینده مشکلات بیشتری به همراه می آورد.
در نتیجه شما در کنار این که بار دیگر با خانواده همسر بصورت جدی اما محترمانه صحبت کنید که دادن خوراکی ها آن هم در این حجم مورد تایید شما نیست و در صورت تکرار این ماجرا مجبور هستید از آمدن فرزند خود جلوگیری کنید. همینطور بایستی در مقابل رفتار ها و جیغ زدن های دختر خود جدیت بیشتری به خرج بدهید.حتما با داد زدن و جیغ زدن های او مقابله کنید و روی حرف خود بمانید.
معمولا وقتی کودکان می‌خواهند از استقلال خویش دفاع کنند و چیزی یا کسی را مانع آن می‌بینند، چنین واکنش‌هایی از خود نشان می‌دهند،خردسالانی که هنوز مدرسه نمی‌روند،مهارت‌های لازم را ندارند که بتوانند به طریقی که دوست دارند هدف و خواسته‌های خود را توضیح دهند و وقتی قادر به انجام این کارنیستند دست به خشونت و لجبازی می‌زنند.
با توجه به این که سن کودک شما دقیقا سن استقلال طلبی است و هم زمان نمی تواند خواسته های خود را مانند یک بزرگسال بیان کند بروز این مشکلات طبیعی است  و با بزرگ شدن او این مدل از بین می رود. اما با توجه به نزدیک بودن خانه های شما در آینده نزدیک شکل این خواسته ها ممکن است تغییر کند. بنابراین از همین امروز هم بصورت جدی قوانین خانواده را برای خانواده همسر شفاف و روشن کنید و هم به فرزند خود آموزش دهید که قوانین شما به هیچ عنوان تغییر نخواهد کرد. در این راه صبور باشید و یادمان باشد صبور بودن هیچ تناقضی با مهربان بودن ندارد. بهترین نوع تربیت این است که ما نه سخت گیر باشیم نه سهل گیر، بلکه باید مقتدر باشیم. این مقتدر بودن هم حتما باید همراه با مهربانی باشد.

شاد و موفق باشید.

 

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha