اختلاف و تعصب در دوران نامزدی

سلام دوست عزیز

تجربه دوست داشتن و دوست داشته شدن زیباست 

و من میدانم و درک میکنم چقدر برایتان اهمیت دارد یارتان راضی و خشنود باشد 

اما در مورد بعضی موارد باید توافق دو طرف در نظر گرفته شود 

اول نکته که در گفته ها اشاره نشده اینکه چند وقت بعد عقد قانون گذاری همسرتون آغاز شده آیا رفتاری دیده و این محدودیت ها اعمال شده یا بعد عقد حس مالکیت باعث این محدودیت ها شده؟

خانواده شما در برابر اسکان شما در خانه ایشون چه نظری دارند ؟

 چطور مدت عقد اینقدر طولانی شده ؟

آیا رابطه جنسی داشته یا خیر؟

چون در مورد جزییات اطلاعی ندارم چند نکته کلی را مطرح میکنم امیدوارم کمکی باشد.

خانه را میدان جنگ نکنید.

از مدام دعوا کردن در مورد این موضوع پرهیز کنید. می‌توانید حتی بدون حضور او با یک مشاور خانواده صحبت کنید و از راهکارهایی که او به شما آموزش می دهد برای کم کردن حساسیت همسرتان یا رسیدن خودتان به آرامش استفاده کنید. یادتان نرود که مشکل رابطه شما تنها شک کردن‌های او نیست بلکه عواقب بحث و کشمکش در این مورد، بر ابعاد دیگر رابطه شما هم تاثیر می گذارد

حساسیت نسبت به همسر می‌تواند از حس ناامنی فرد سرچشمه بگیرد یا نکته ای در رفتار شما که خود متوجه آن نبوده است و نظر ایشون را جلب کرده 

پیدا کردن سرنخ ها،قبل از آنکه بخواهید مشکل را حل کنید، باید نشانه های آغاز شدنش را به خاطر بیاورید. اولین جرقه‌های شک همسرتان از کجا شروع شد و چطور شکاک بودنش را به شما نشان داد؟ شما به آن رفتارها چه واکنشی نشان دادید و در روزهای بعد، رابطه‌تان چطور پیش رفت؟ همه آنچه در این مدت بر هر دوی شما گذشته را یک دور مرور کنید تا پرونده‌ای جامع از این شک، نشانه‌ها و آثارش را در ذهن‌تان مجسم کنید تا برای کنترل این شرایط آماده‌تر شوید

اینکه دوست دارم نمیتونم ازت دور باشم بسیار حرف کلی می باشد 

شما هر دو باید یاد بگیرید گفتگو کنید بدون خشونت و دعوا که بتوانید نیازها، خواسته ها و دغدغه هاتون رو مطرح کنید 

در زمانی که هر دوی شما در آرامش قرار دارید و هیچ اتفاق بیرونی‌ای ذهن‌تان را درگیر خود نکرده، پای میز مذاکره بنشینید. به همسرتان بگویید که می‌خواهید سوءتفاهم‌ها را برطرف كرده و مشکل را حل کنید. در جریان گفت‌وگو هم صورت مسئله را فراموش نکنید. شما برای «حل» مشکلات‌تان در کنار هم نشسته‌اید، نه بیشتر کردن‌شان. پس اجازه ندهید این گفت‌وگو به بحثی پر تنش تبدیل شود. همدیگر را متهم نکنید و تند نروید. 

از ایشون بپرسید چی باعث میشه فکر کند اگر برم بیرون بینمون فاصله می افته

دوست داری فعالیت های اجتماعی و ارتباط های من در چه چارچوبی باشد 

رفت و آمد با چه افرادی براش خوشایند است

نظرشون در مورد پوشش شما چیه 

بیرون از خانه اگر حضور ندارند چه رفتاری و رفتن به چه مکان هایی از نظر ایشون بلامانع است 

با پرسیدن سوالاتی مشابه سعی کنید همسرتون و نیازهای ایشون رو بشناسید 

دیگر اینکه در مورد احساسات خودتون صحبت کنید اینکه اشکال ندارد ، به خاطر زندگی ام حرفی نمی‌زنم یا ولش کن درست میشه میتواند در بلند مدت آثار مخربی بر رابطه شما داشته باشد 

بدون دعوا و بدون متهم کردن ایشون از نیازهای خود و قوانین ارتباطی مد نظر خود  حرف بزنید. 

مراقب باشید تلافی نکنید

اگر از همسرتان رنجیده‌اید، ‌برای تلافی کردن موقعیتی را به وجود نیاورید که احساس شک بیشتری کند.زندگی مشترک میدان جنگ و مقابله به مثل نیست و راه‌حل آرام کردن همسر شکاک‌تان، بیشتر کردن تردیدهایش نیست. مقابله به مثل یا متهم کردن همسر بدترین راهی است که مي‌توانید برای آرام کردن زندگی‌تان انتخاب کنید. مدام انگشت اتهام را به سمت همسرتان نشانه نگیرید و با از بین بردن اعتماد به نفسش برای برنده شدن تلاش نکنید. گاهی به او بگویید که شاید در برخی موارد حق داشته و سوءتفاهمي ‌میان شما چنین مشکلی را ایجاد کرده است. در تمام طول بحث به او بگویید که «برداشت‌های اشتباه» در ایجاد این مشکل دخیل بوده و «هر دوی شما» باید برای از بین بردن سوءتفاهم‌ها تلاش کنید

مراقب خط قرمزها باشید

اگر ميخواهید به این رابطه ادامه دهید، باید بتوانید مسیری که به همراه همسرتان در پیش دارید را هموارتر کنید. قرار نیست برای آوردن آرامش به خانه، بسوزید و بسازید، بلکه باید چهارچوبی را طراحی کنید که با پایبندی هر نفرتان به آن، مشکلات کمتر ‌شود. شما باید بدانید که همسرتان در چه محدوده هایی حق ورود و اظهار نظر دارد و چه حوزه‌هایی جای او نیست. تصور نکنید همین که او «همسر» شما باشد، حق تصمیم‌گیری در مورد آینده شما، شکل دادن به رفتارهای‌تان یا خط و نشان کشیدن برای‌تان را دارد. یادتان نرود که او شریک و همراه زندگی شماست نه والد و تصمیم گیرتان. پس برای شروع، محدوده حریم خصوصی‌تان را ترسیم کنید و اجازه ندهید به خط قرمزهای‌تان نزدیک شود. بیان آرزوها و اهداف خود بسیار مهم است چون سرخورده شدن و سکوت باعث نارضایتی شما میشود و شک نکنید این نارضایتی به رابطه صمیمی و پر آرامش نیز لطمه وارد میکند. 

بگویید از چه دلخورید

با همسرتان صحبت کنید و بگویید که این کنترل شدن‌ها آزارتان مي‌دهد. بعد از آنکه مصداق رفتارهای آزار دهنده را برایش روشن کردید، سعی کنید برای ادامه راه به توافق برسید. مثلا اگر او انتظار دارد چند بار در روز از خودتان به او خبر بدهید و در مقابل حساسیتش را کم مي‌کند، این کار را برایش انجام دهید اما اگر خط و نشان بیشتری برای‌تان مي‌کشد، بگویید که این رفتارها شما را مضطرب مي‌کند و اگر مي‌خواهد در این مورد به نتیجه برسد، باید خواسته‌هایش را تعدیل کند.

قابل اعتماد باشید

شاید همسرتان در مورد رابطه شما با افراد دیگر و به ویژه جنس مخالف حساسیت به خرج دهد اما نباید فراموش کنید که رفتارهای اجتماعی شما تنها دلیل ایجاد شک در او نبوده است. برای آنکه اعتماد بیشتری ایجاد کنید، باید در زمینه‌های دیگر هم قابل اتکا باشید، پس به او وعده‌ای ندهید که از پس انجام دادنش بر نمي‌آیید یا در مورد موضوعاتي که حتی از نظرتان کوچک و بی‌اهمیت است به او دروغ نگویید. شما باید در همه زمینه‌ها قابل اعتماد باشید تا بتوانید با این تردیدها مبارزه کنید.

زندگیتان پر از عشق و صمیمیت 🌹🌹🌹