فوبیا و ترس از گم شدن فرزند

سلام دوست خوبم.
همانطور که خودتان گفتید به نظر میرسه این افکار و ترس شما  ریشه ای اضطرابی دارد. و ریشه از نوع تربیت خانوادگی شما دارد
اینکه برای درمان اقدام کردید بسیارعالی است وجای تبریک داره زیرا بسیار افرادی هستند که می دانند مشکل ازکجاست اما برای درمان مراجعه نمی کنند. شاید برای یک مدت زمان نیازبوده دارو مصرف کنید اما درمان اصلی شما روان درمانی بوده و باید پیگیرآن می شدید. پیشنهاد می کنم مجدد درمان خود را از سر بگیرید تا به یک نتیجه  مطلوب برسید.
زیرا نوع رفتار شما و واکنشهایتان می تواند به فرزندانتان هم منتقل شود و آنها را هم درگیر کند.

 چند توصیه برای کاهش اضطراب خود:
1. سعی کنید با ترس خود مواجهه شوید. به صورت سلسله مراتب. مثلا از مهمانی شروع کنید اجازه دهید فرزندانتان 5 دقیقه از جلوی چشم  شما دور شوند اما مطمئن باشید در منزل هستند  واتفاقی نمی افتد. در این زمان جلوی خود را برای چک کردن کودکتان بگیرید و به مرور تعداد مکان ها و زمان آن را بیشتر کنید از یه حدی شروع کنید که بتوانید اضطراب آن را تحمل کنید.
2.خطاهای شناختی خود را پیدا کنید و روی آن کار کنید.
3.از روش سبک متناقض استفاده کنید مثلا در روز دوتا یک رب زمان در نظر بگیرید فقط به آن چیزی که ازش می ترسید فکر کنید.
4. یک جعبه دستمال کاغذی خالی بردارید ودر طول هفته افکار منفی خود را درآن بیندازید. سپس بررسی کنید افکار خود را بشناسید
5. جدول سود وزیان  برای خودتان در نظر بگیرید ببینید این افکاری که دارید چه سودهای براتون دارد چه ضررهای براتون داره.. به این فکر کنید این افکار چه کمکی بهتون می کنه
مسئله ای که در مورد ترس واظراب وجود دارد این است که ما گمان می کنیم هرآنچه که ما بهش فکر کنیم اتفاق می افتد. مثلا من فکر می کنم الان بچه من را می دزدند پس حتما این اتفاق می افتد...  به افکار خود ارزش واعتبار ندید.
برای درمان حتما به روان درمانگر مراجعه کنید 
 برای درمان می توانید از روش شناختی- رفتاری بهره ببرید.
پایدار باشید