احساس تنهایی شدید

مشکلم اینکه خیلللللللیییییی تنهامممممم روانی شدم از بس تو این چاردیواری زندانی شدم اونم تو شهرغریب شوهرم کارش طوریه که از ۱۰ صبح میره تا ۲شب تنهام  ظهرم دوسه ساعت میاد خونه غذا میخوره میخوابه دریغ ا ز این که یه کلمه حرف بزنه باهام بهم محبت کنه اخلاقش هی بد و بدتر میشه گفتم برم استخر باشگاه چیزی از این حالت دربیام دادو هوارو خوب بلده که سرخود شدی و این چیزا ..داره جوونیم تو این زندگی الکی میره گفتم برم ۱هفته بمونم خونه مامانم تا هم حالم عوض شه هم قدرمو بدونه وقتی رفتم تا ۴ .۵روز مامانم تحمل کرد منم از ترس اینکه چیزی بهم نگه عین کلفت تمام کاراها خونه رو میکردم اخر برگشت بهم گفت مهمون یه روز دو روز نه اینکه ۵روزه موندی زنگ بزن شوهرت ببرت خونه خرابت(خیلی امید به این زندگی دارم هی منو ناامید ترم میکنه اولین بارم که اومد خونم گفت خونت مثل جهنمه)خلاصه زنگ زدم شوهر بیاد اونم گفت کار دارم (نگاه چقدر بدبختم) دیگه از اونجا که تو یه شهر دیگس خونم مجبورشدم شبشم بمونم تا بلاخره شوهر بیاد دنبالم دیدم صبح بلند شده صبحانه خوردن بمن که مخل نداد بعد برگشته میگه علی(اسم بابام)زودتر بردار اینو ببر خونه خراب شدش ...بابام کلا مطیع مادرمه  هیچی اوردم خونم یه جورایی بیرونم کردن خیلی تنهام  یه خواهرم ندارم باهاش درددل کنم   الانم اومدمم تو این خونه دریغععع یکی بهم یه زنگ بزنه حالمو بپرسه تنهاییم خیلی داره عذابم میده صبح تا شب دارم درو دیوارو نگاه میکنم مگه من چندسالمه این حقمه واقعا؟من هربار رفتم خونه مامانم روز اول نشده هی شروع میکنه که بروخونت چه مستقیم چه غیر مستقیم .بعضی وقتا به فکرم میزنه فرار کنم برم یا خودکشی کنم  واقعا صبر دیگه ندارم