سلام. قبل از هرچیزی اجازه می خوام خودم را معرفی کنم. مردی40ساله هستم. 18ساله درتهران ساکن هستم.و کار

سلام. قبل از هرچیزی اجازه می خوام خودم را معرفی کنم. مردی40ساله هستم. 18ساله درتهران ساکن هستم.و کارمند. ازدواج اولم به طلاق کشید. بعد از5سال با اصرار خانواده از شهرستان محل تولدم و با معرفی خواهرم با همسر دومم ازدواج کردم حدود10سال اختلاف سنی داریم. همسرم هم ازدواج دومش هست (البته دردوره نامزدی طلاق گرفته بود) صاحب یک پسر شدیم. با اصرار همسرم در شهر کرج خونه خریدیم(به گمانم بخاطر همسر اولم) و خونه را بنام همسرم کردم. و الان هم دارم ماهی 1،700قسط بانک پرداخت می کنم. هر روز 5 صبح از خونه می زنم بیرون و 8 می رسم سرکارم.و ساعت19میر سم خونه. فردی تقریبا مذهبی هستم و هر روز برای نماز جماعت می روم مسجد محل. و عضو هیئت امنا مسجدهستم و کارهای فرهنگی در مسجد میکنم و... (نیتم اینه که از دستم برمیاید برای مردم منطقه کمک کنم). بخاطر بعد مسافت زیاد نمی تونم در خانه باشم ولی همیشه سعی کردم همسر و پدر خوبی باشم. اهل هیچ چیزی هم نیستم . نه رفیق بازی و نه و...تنها سیگار می کشم .اگه مسائل مالی اجازه بده عاشق مسافرت هستم و تو این دوسال نصف بیشتر ایران را با همسر گشتم.هرسال هم از طرف اداره (پیشنهادمسافرت به مشهد .و کیش را داریم با هتل 5 ستاره ) که همسرم همیشه مشهد را قبول کرده .اهل کوهنوردی هستم و خودم در دوران مجردی با گروه کوهنوردی و یا بصورت مسافرت بیشتر ایران را گشته ام و به اکثرشهرهای ایران حتی دهاتش آشنایی دارم (طبیعت گردی).عاشق همسرم و فرزندم هستم. و خیلی دوستشان دارم. اما مشکلات: همسرم همیشه از این شاکی است که وقت کمی براشون دارم. همیشه معترض است که زندگی ات یا شده کار یا شده مسجدبرای ما وقت نداری. (پیشنهاد دادم سه تایی جمعه ها بریم کوه . دوبار اومدولی دیگه نمی آد.) من ادم تقریبا مذهبی هستم و به حجاب حساسیت دارم(همسرم وقتی می رویم شهرستان چادر سر می کند ولی در اینجا مانتو می پوشد.من مشکلی ندارم ولی همیشه درباره بیرون بودن موهاش و یا مانتو کوتاه مشکل داریم وبرای خرید باید کل تهران و کرج را زیر پا بگذاریم تا مانتو بلند و خوب بخریم)در جواب می گه تو به من شک داری؟؟؟ بخاطر اینکه همسایه های جدیدمون را و یا اهل منطقه را خوب نمی شناسم و بخاطر بعضی مشکلاتی که در شهرهای بزرگ دیده ام و عدم اعتماد به مردم و نیز عدم آشنایی همسرم با فرهنگ تهران و کرج (به خاطر اینکه دوسال است به تهران امده و هنوز فرهنگ مردم این شهرها را نمی داند)همیشه درباره رفت و آمد با همسایه ها ابراز ناراحتی کردم ولی ایشون همه چیز را ساده می گیرد. تا بحال از طرف همسایه ها دوبار مشکل بزرگی برایمان پیش آمده و هردوبارهمسرم با کمک خانوداه هامون پذیرفته که اشتباه کرده و معذرت خواهی کرده است. چند هفته پیش بهم گفته که با چند تا از خانوم های همسایه (هم سن خودش)یک مهمانی دوستانه برگزار می کنند و هر روز خونه یکی جمع می شوند( حدود 5یا 6 نفر)به سبک بفرمائید شام(مال اینها بفرمائید عصرانه)ولی دو روز پیش متوجه شدم که تو این مهمومنی آرایش غلیظ می کنند و لباس های مجلسی و مهمونی شب می پوشند)من به شدت ناراحت شدم و باهم دعوامون شده و الان دو روز است باهم حرف نزدیم ومی گه تو به من شک داری؟؟؟؟؟ البته همسر دوتا ازخانوم ها را می شناسم افراد هیزی هستند و چند بار تذکر دادم که رفت و آمدش کم باشه . (اینو اضافه بکنم در هر خونه که باشه مرد اون خونه نمی تونه تا ساعت19 به خونه بیاد ) قراربود دو روز دیگه در خونه ما برگزار بشه ولی من بعد از اینکه فهمیدم اونطور لباس می پوشند و آرایش می کنند مخالفت کردم و الان دوروز است باهم دعوا کردیم و همسرم به خانواده اش گفته براش بلیط هواپیما گرفته اند و امشب برمی گرده شهرستان.و بهم می گه دیگه نمی تونم اینطور زندگی کنم. تو همش بهم گیر می دی و شک داری. درباره تربیت فرزندمون هم مشکل داریم و اون مدام هرچی را خودش دوست داره یاد می ده و هرزمان من خواستم با فرزندم ارتباط بگیرم بهش می گه تو بابا نداری. بابات مال مسجده. بابای تو نیست. بابای بچه های مسجده. تصمیم گرفته ام دیگه بعد از نیمه شعبان مسجد را بذارم کنار.حتی تلوزیون هم برمن حرامه. چندین بار رفتم پیش روانشناس.ولی به نتیجه نرسیدم. لذا از شما تقاضا دارم کمکم بکنید که این مشکلات را حل کنم. نمی دانم شاید من زیادی بهش گیر می دم. شاید حق با اون باشه. ولی هرچی باشه شماها خانوم هستید و روحیات همدیگر را بهتر می شناسید. ترا خدا کمک کنیدو بهم راهکار عملی نشان بدهید. با تشکر و احترام