روانشناسی

من دختری هستم که لیسانس یه رشته تحصیلی رو دارم وقتی خواستم چندسال پیش برم سرکار پدر ومادرم مانع شدن هر بار مادرم بهانه اوردن و نذاشتن برم اما الان که دیگه باهام کاری ندارن شروع کردن من رو مقایسه کردن با دخترای اطراف که سن کم بدون تحصیل شوهر کردن میگن داری عمرت رو تلف می کنی خواستگارانم پایین تر از خودم بودن تا الان اما مسئله اینجاس که دیگه نمی تونم به پدرومادرم اعتماد کنم اونا چندسال من رو رها کردن کار من هرروز گریه بود از همه چی از جمله خودم ناامید شدم دیگه تلاشی برای رشته ام نمی کنم همه کتابهای درسیمو همون سال جمع کردم گذاشتم دور از خودم باشن من چندین بار بهشون توی این سالها معترض شدم که چرا اینکارو با من کردن اما اونا هربار بهانه میوردن الان میگن خودت باید برای خودت تصمیم می گرفتی چرا به حرف ما گوش دادی حس می کنم دیگه نمی تونم ببخشمشون و هرکاری بهم بگن انجام بده نتیجه منفی داره از طرفی نمیذارن برای خودم مستقل تصمیم بگیرم تمام این سالها هم اضطراب رو بهم تزریق کردن بسیار کنترل گرن و من که یه آدم موفق توی تحصیلم بودم رو به یه آدم پوچ که سالهای کاری عمرشو تلف کرد تبدیل کردن