سلام مجدد و خسته نباشید ب خانوم دکتر عزیز در جواب سوالاتتون باید بگم ک من بیست و سه سالمه و همسرم سی

سلام مجدد و خسته نباشید ب خانوم دکتر عزیز در جواب سوالاتتون باید بگم ک من بیست و سه سالمه و همسرم سی و دو سال دانشجوی لیسانس هستم و شوهرم دیپلم رابطش با خانواده من خوب نیست ک اونم ب لطف مامانشه ک چقدر پشت سرشون بد گفته از نظر نزدیکی من تا الان کم نذاشتم براش اونم بد نیست کم کم راه افتاد اون زنایی ک با من مقایسه میکنه ادم هایی هستن ک از حقوق اولیه شون گذشتن نمیدونم هم چرا یا مثلا خانواده هاشون کمک مالی زیادی ب داماداشون میکنن من اکثرا درباره خانواده خودم کوتاه میام. و تاحالا هم با هیچکس مقایسش نکردم ک هیچ کلی هم بهش دلگرمی دادم ک تو بهترین مردی هستی ک دیدم درجواب حرفاش اکثرا سکوت و گاهیم گریه انتظارات همسرم از من اینه ک هرکاری ک اون دوست داره بکنه خودش و خانواده ش من سکوت کنم و چیزی نگم و دایم آماده ب خدمتشون باشم. و بعبارتی مثل ریاط صبح تا شب کار کنم خسته نشم پول نخوام.لباس نخوام طلا نخوام تفریح نخوام کلا هیچ توقعی نداشته باشم ازش خانوادم هم همینطور اندازه مجردیام خرجم کنن و مواظبم باشن ولی خونمون نیان انتظارات منم اصلا براش مهم نیست فکر میکنه همین ک خرج خونه رو میده لطف.کرده بهم هیچوقت تا حالا ب درد دل من گوش نکرده حتی اگه ی بار بخواد منو با ماشین نیم ساعت تو شهر بچرخونه دقم میده ک خسته شدم اگه ی لحظه پیشش من برم سر گوشی یا توی هر شبکه اجتماعی آنلاین بشم زنگ میزنه یا مساد سر گوشیم ک با کی چت میکنی واقعا خستم کرده