اعتیاد شوهرم

سلام خانم عزیز
متاسفم که چنین شرایطی پیش آمده
اگر همسرتان اعتیادش را انکار می کند، تا زمانی که شواهدی برای روبرو کردن نداشته باشید، انکار خواهد کرد.
بنابراین نیاز به پیدا کردن شواهد غیر قابل انکاری برای مکالمه دارید. وظیفه ی ترک دادن همسرتان به عهده ی شما و هیچ کس دیگری نیست و موثر هم نخواهد بود، مگر این که خودش بخواهد .
اما وظیفه ی مطالبه کردن خواست ها و انتظارات به حقتان به عهده ی شماست. به عهده گرفتن مسئولیت های زندگی با جای ایشان کمکی به هیچ کدام و نیز بهبود ایشان نمی کند. پیشنهاد می شود بعد از روبرو کردن شواهد، با همسرتان یک صحبت دو نفره ی جدی و در عین حال بدور از اهانت کنید.
به ایشان بگویید که چقدر از بابت دیدن اعتیاد ایشان غمگین، رنجیده و نگران هستید. این که این وضعیت انتظار شما از ازدواج نبوده و نیست و چنین وضعیتی را نمی پذیرید.
این که نگران آینده ی خود و فرزندتان و خودش هستید.
این که خواسته های خودتان را به عنوان یک همسر دارید و نمی پذیرید که ایشان انتظار داشته باشد شما انتظار نداشته باشید.
به ایشان بگویید که اگر حاضر باشی کنار بگذاری و این زندگی را برای هممون درست کنی من کنارت می ایستم و کمک می کنم. البته اگر حاضر به چنین کمکی هستید.
بپرسید که اگر مشکلی در رابطه ی دو نفره تان برای او وجود دارد در موردش صحبت کند تا دو نفری کمک کنید.
و به او بگویید که اما اگر ترجیح می دهی مسیر اعتیاد را انتخاب کنی، از من انتظار نداشته باش که بنشینم و شاهد سوختن و تباهی زندگی خودم و بچه باشم.
اگر همسرتان واقعا کمک خواستند، وارد شدن به گروههای NA ترک اعتیاد، کمک بسیار خوبی می تواند باشد.
در ضمن خودتان را به لحاظ کاری و مالی قوی کنید که اگر روزی خواستید زندگی را ترک کنید هم این توان را داشته باشید و هم به مشکلات بزرگ تری بر نخورید .
برایتان آرزوی موفقیت دارم

​​​​​​