این محققان با قرار دادن موش ها در معرض دمای ناخوشایند یا سوراخ کردن پوستشان (با سوزن)، نقاطی از مغزشان به نام آمیگدالا را- که احساسات را پردازش می کردند- فعال کردند.
وقتی سلول های آمیگدالای این جوندگان مسدود شد، هنوز امواج درد تولید می شد اما مغز این درد را تفسیر نمی کرد. به این ترتیب جوندگان از منبع درد دور می شدند اما هیچگونه احساس آزردگی و ناراحتی، مثل لیسیدن زخم، از خود نشان نمی دادند.
کاهش درد بدون مُسکن
سرپرست این مطالعه، پروفسور شرر از دانشگاه استنفورد می گوید: «مثل این است که دیگر درد برایشان مهم نباشد، حتی اگر بتوانند آن را تشخیص دهند».
برای اینکه مشخص شود مغز چطور درد را تفسیر می کند، محققان سلول های آمیگدالای موش ها را از لحاظ ژنتیکی تغییر دادند تا وقتی فعال شدند، شب تاب شوند.
آنها متوجه شدند وقتی این موش ها در معرض گرما یا درد کم سوزن قرار می گیرد، این سلول ها روشن می شوند. برای ساکت کردن این سلول ها، دانشمندان آنها را با کمک مهندسی ژنتیک به گیرنده های بیان احساسات متصل کردند تا با دارویی – که نامش ذکر نشده- فعالیت شان کاهش یابد.
مدارهای مغزی مربوط به درد در گونه های مختلف شبیه به هم هستند، بنابراین احتمال می رود همین مکانیسم ها در انسان هم رخ دهد و دیگر نیازی به مُسکن نداشته باشیم.
منبع: DailyMail
