ما در خصوص رفتار دیگران دو نوع اِسناد داریم:
اسنادهای موقعیت
در چنین شرایطی ما معتقدیم که رفتار دیگران به علت موقعیتی است که آن‌ها در آن قرارگرفته‌اند. مثلاً همکارتان در محیط کار به خاطر کار بیش‌ازحد و یا خستگی ممکن است با شما سرد برخورد کند.
اسنادهای شخصیت
این اسنادها بیشتر در خصوص کاراکتر و شخصیت یک فرد است. زمانی که در این شرایط قرار می‌گیریم معتقدیم که رفتار یک فرد به علت شخصیتش است. در خصوص مثال بالا زمانی که فرض کنیم که رفتار همان همکار مذکور به خاطر بداخلاقی و نامهربانی‌اش است ما در شرایط اسناد شخصیت قرار می‌گیریم.اسنادهای شخصیت به نسبت اسناد موقعیت بادوام و بلندمدت هستند، به این معنا که رفتارهایی ازجمله بداخلاقی و نامهربانی یک مشخصه ثابت و پایدار در خصوص یک فرد است ولی خستگی و کار بیش‌ازحد یک شرایط موقتی است.
تصور کنید شما در محله خودتان مشغول پیاده‌روی هستید که ناگهان یکی از همسایه‌ها را می‌بینید و برای صمیمیت بیشتر برایش دست تکان میدهید و سلام میگویید اما با کم‌محلی یا برخوردی سرد از طرف او روبرو می‌شوید. در اینجا با توجه به دو اسنادی که پیش‌تر معرفی شد در دو شرایط متفاوت قرار می‌گیرد می‌توانید از راه اسناد شخصیت وارد شوید و با خودتان این‌طور فکر کنید که او حتماً از این کار منظوری داشته و فرد بدذاتی است که به‌واسطه این شخصیتش نمی‌تواند با کسی وارد رابطه شود و یا می‌توانید قبل از اینکه به‌سرعت در خصوص شخصیتش قضاوت کنید، کمی فکر کنید و احتمال بدهید که او به دلیل شرایطی که درگیرش هست روحیه خوبی ندارد و به همین دلیل حال و حوصله سلام و احوالپرسی نداشته است. او می‌تواند دلایل مختلفی برای این کار داشته باشد شاید طی یک تماس تلفنی به او خبر دادند که حال مادرش خوب نیست. شاید استرس زیادی را در محیط کارش تحمل می‌کند و خسته است. استفاده از اسنادهای موقعیت به‌جای اسناد شخصیت در خصوص این رفتار همسایه، به شما احساس بهتری می‌دهد و باعث می‌شود که در آینده ارتباط بهتری با او داشته باشید.
تحقیقات نشان می‌دهند که مردم در خصوص افرادی که آن‌ها را خوب نمی‌شناسند اغلب تمایل دارند تا از اسنادهای شخصیت به‌جای اسناد موقعیت استفاده کنند و در خصوص افرادی که آن‌ها را بهتر می‌شناسند و برایشان مهم هستند این شرایط برعکس است. صمیمی‌ترین دوستتان را در نظر بگیرید، اگر او برای مدتی به شما زنگ نزند آیا فکر می‌کنید که او فرد گستاخ و بی‌عاطفه‌ای است؟ قطعاً نه. ازآنجایی‌که شما چیزهای زیادی از حال‌وروز و شرایط کاری و زندگی دوستتان میدانید هرگز این‌طور فکر نمی‌کنید و مطمئنید که دلایلی دارد که کاملاً برای شما قابل‌قبول است. پس در مورد کسانی که از قبل چیزی درباره‌شان نمی‌دانید چطور این‌قدر راحت قضاوت می‌کنید؟
ما به‌راحتی دیگران را قضاوت می‌کنیم بدون اینکه کوچک‌ترین چیزی درباره آن‌ها بدانیم. قضاوت نکردن بهترین هدیه‌ای است که می‌توانیم به دیگران بدهیم.
مغز ما عادت کرده است تا به‌طور خودکار درباره رفتار دیگران قضاوت کند تا آنجا که می‌توانیم بدون صرف کمترین وقت و انرژی برای درک دیگران، به‌راحتی در هرجایی، هرکسی را مورد قضاوت قرار دهیم.
آگاه بودن از فرایند ذهن، کلید تغییر این نوع واکنش خود به خودی در خصوص رفتار دیگران است. این آگاهی و صبر برای دیگران، شرایط را برای یک ارتباط آگاهانه مهیا می‌کند.
شما می‌توانید از این تمرین استفاده کنید، به این صورت که بعدازاین زمانی که یک برخورد ناخوشایند از کسی دیدید قبل از اینکه مستقیماً شخصیت او را قضاوت کنید کمی در خصوص شرایطش بیشتر فکر کنید؛ اما محدودیت‌هایی نیز در خصوص این روش وجود دارد. ازآنجایی‌که ما همیشه آن‌قدری وقت نداریم که شرایط دیگران را درک کنیم پس قضاوت شخصیت به نظر خیلی دم دست‌تر و راحت تراست پس همین را انتخاب می‌کنیم.
